SOS

SOS ජාත්‍යන්තර ආපදා සංඥාව

අදහස් හුවමාරු කිරීමේ තාක්ෂණයේ දැවැන්ත පෙරළියක් කරමින් 1840 ගණන්වලදී සැමුවෙල් මෝස් නමැත්තා නවීන විද්‍යුත් පණිවිඩ හුවමාරු ක්‍රමයක් හඳුන්වා දුන්නා. කෙටි හෝ දීර්ඝ සංඥාවක් ලැබෙනවා. කෙටි සංඥාවක් තිතක් ලෙසත් (.) දීර්ඝ සංඥාවක් ඉරක් ලෙසත් (-) සටහන් කරගන්නවා. අංකයක් හෝ අකුරක් නියෝජනය වන ආකාරයට එම තිත් හා ඉරි පිළිවෙළින් තබන ක්‍රමයද මෝස් හඳුන්වා දුන්නා. නාවිකයන්ද මෝස් සංඥා ක්‍රමය භාවිත කළා. නමුත් රැහැන් වෙනුවට ඔවුන් භාවිත කළේ ආලෝකයයි. යම් පණිවිඩයක් යවන විට තිත නියෝජනය කිරීමට කෙටි වේලාවකට ආලෝකය විහිදුවීමත් ඉර සඳහා දිගු වේලාවක් ආලෝකය විහිදුවීමත් සිදු කළා. පසුව හදිසි අවස්ථාවලදී භාවිත කිරීම සඳහා ඉතා සරල මෙන්ම විශේෂිත වූ සංඥාවක් ඔවුන් යොදාගත්තා. ඒ සඳහා තිත් තුනක්, ඉරි තුනක්, හා නැවතත් තිත් තුනක් යන සංකේතය භාවිත කළා. ඉන් නියෝජනය කළේ “SOS” යන ඉංග්‍රීසි අකුරු තුනයි.

“මේඩේ! මේඩේ! මේඩේ!” මෙම අන්තර්ජාතික ගුවන්විදුලි ආපදා සංඥාව භාවිත කරන්නේ නැව් සහ ගුවන් යානාවල සිදු වන හදිසි තත්වයන්වලදීයි. ගුග්ලිඑල්මෝ මාකෝනි විසින් 1901දී අත්ලාන්තික් සාගරයේ එක් කෙළවරක සිට අනික් කෙළවරට ගුවන්විදුලි සංඥා විකාශනය කළ ප්‍රථමයා බවට පත් වුණා. ඒ අනුව හදිසි අවස්ථාවකදී ගුවන්විදුලි තරංග යොදාගනිමින් සංඥා යැවීමට ඔවුන්ට හැකි වුණා. ඒ වුණත් කටහඬ විකාශනය කරන මට්ටමට ඔවුන් පැමිණ තිබුණේ නැහැ. “මේඩේ! මේඩේ! මේඩේ!” යන සංඥා ක්‍රමය දක්වා පැමිණීමට ඔවුන්ට තව ටික කලක් ගත වුණා.

ජාත්‍යන්තරව පිළිගත් Morse code SOS ආපදා සංඥා මුලින්ම නිකුත් කෙරුණේ ද ටයිටැනික් නැව ගිලීමේදී බවයි. මාකෝර්ණි සංඥා කරුවන් පැරණි CQD සංඥා ක්‍රමයම භාවිතා කරමින් SOS සංඥා භාවිතා කිරීමට මැලිකමක් දැක්වුවද, SOS ක්‍රමය 1908 සිට ජත්‍යන්තරව භාවිතයේ පැවතුණි. ටයිටැනික් හී ගුවන් විදුලි සංඥා කරු CQD හා SOS යන දෙවර්ගයේම සංඥා නිකුත් කොට තිබුණි. 

සාර්ථක ලෙස 1906දී රෙජිනල්ඩ් ෆෙසන්ඩන් විසින් කතාවක් හා සංගීත වැඩසටහනක් ගුවන් තරංග ඔස්සේ සාර්ථක ලෙස විකාශනය කළා. කිලෝමීටර් 80ක් පමණ ඈත මුහුදේ සිටි නාවිකයන්ටත් ඔවුන්ගේ ගුවන්විදුලි උපකරණ මගින් ඊට සවන් දීමට හැකි වුණා. පසුව 1915දී ඇමරිකාවේ වර්ජිනියා ප්‍රාන්තයේ සිට කිලෝමීටර් 14,000කටත් වඩා ඈතින් තිබූ පැරීසියේ අයිෆල් කුලුන දක්වා සජීවී ගුවන්විදුලි වැඩසටහනක් ඉදිරිපත් කළා. එය ඇසූ බොහෝදෙනෙක් පුදුමයෙන් පුදුමයට පත් වුණා. එපමණක් නොව 1922දී ඇමරිකාවේ නිව් ජර්සි ඩීල් බීච්හි සිට කිලෝමීටර් 600කටත් වඩා ඈත මුහුදේ ගමන් කරමින් තිබූ S.S. ඇමරිකා නමැති නෞකාව සමඟ ප්‍රථම වරට අදහස් හුවමාරු කරගැනීමටද හැකි වුණා.

හදිසි අවස්ථාවකදී තේරුම්ගත හැකි ආපදා සංඥාව වර්ෂ 1920 ගණන්වල හා 1930 ගණන්වල සිටි නාවිකයන් බොහෝදෙනෙක් එම ක්‍රමය භාවිත කරමින් පහසුවෙන් අදහස් හුවමාරු කරගැනීමට පටන්ගත්තා. නමුත් නැව්වල විවිධ භාෂා කතා කළ අය සිටි නිසා හදිසි අවස්ථාවකදී ඕනෑම කෙනෙකුට පහසුවෙන් තේරුම්ගත හැකි ආපදා සංඥාවක් නිකුත් කිරීම නැව් කපිතාන්වරුන්ට අභියෝගයක් වුණා. ඒ නිසා 1927දී ජාත්‍යන්තර විදුලි සංදේශ සංවිධානය මගින් “මේඩේ” යන වචනය ජාත්‍යන්තර ආපදා සංඥාව ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කළා.
 

110 හදිසි ගිනි නිවීම හා හදිසි අනතුරු ගිලන් රථ සේවාවන් සඳහා
114 යුධ හමුදා මෙහෙයුම් ඇමතුම් ඒකකය :
116 ගුවන් හමුදා ඇමතුම් ඒකකය...See More

110 හදිසි ගිනි නිවීම හා හදිසි අනතුරු ගිලන් රථ සේවාවන් සඳහා
114 යුධ හමුදා මෙහෙයුම් ඇමතුම් ඒකකය:
116 ගුවන් හමුදා ඇමතුම් ඒකකය
118 ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ මෙහෙයුම් මධ් යස්ථානය
119 පොලිස් හදිසි ඇමතුම් සේවා
අංක හතරේ කෙටි දුරකථන අංක
සැ. යු. 1929 සහ 1948 දුරකථන අංක සඳහා ඇමතුම් ගාස්තු නිදහස් වන අතර අනෙකුත් සියලුම අංකයන් සඳහා සමන් ය දුරකථන ගාස්තු අයකරනු ලැබේ.
1900 විදුලි සංදේශ සේවාවන් සම්බන්ධ පැමිණිලි ශ් රී ලංකා විදුලි සංදේශ නියාමන කොමිෂන් සභාව
1901 විදුලිය බිඳ වැටීම සම්බන්ධ පැමිණිලි-විදුලිබල හා බලශක්ති අමාත් යංශය
1905 රාජ් ය ආයතනවලින් සිදුකරන සේවාවන් හිදී ජනතාවට සිදුවන දුෂ්කරතාවයන් දැනුම් දීම රාජ් ය පරිපාලන හා ස්වදේශ කටයුතු අමාත් යංශය
1909 ජංගම දුරකථනවල imei අංකය පරික්ෂා කර නිර්වද් යතාවය තහවුරු කර ගැනීම-ශ් රී ලංකා විදුලි සංදේශ නියාමන කොමිෂන් සභාව
. 1910 (Leco) ආයතනය මගින් විදුලිය ලබාදෙන ප් රදේශවල විදුලිය බිඳ වැටීම සම්බන්ධ පැමිණිලි.
1911 විභාග පිළිබඳ තොරතුරු ලබාගැනීම ශ් රී ලංකා විභාග දෙපාර්තමේන්තුව
1912 සංචාරක පැමිණිලි-සංචාරක කටයුතු අමාත් යංශය
1918 උසස් අධ් යාපන කටයුතු ආශ් රිත තොරතුරු විමසීම-උසස් අධ් යාපන අමාත් යංශය
1919 රාජ් ය තොරතු කේන්ද් රය
1920 කෘෂි කර්මාන්තය ආශ් රිත තොරතුරු විමසීම.- කෘෂිකර්ම සංවර්ධන අමාත් යංශය
1922 තම ගනුදෙනුකරුවන්ට අවශ් ය බැංකු සේවා උපදෙස් ලබාදීම-රාජ් ය උකස් හා ආයොජන බැංකුව
1929 ළමා අපයෝජනය හා ළමුන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා පැමිණිලි ඉදිරිපත් කිරීම
1933 ළමා සහ කන්තා හිංසනය පිළිබඳ පැමිණිලි ඉදිරිපත් කිරීම.
1939 ජල සම්පාදනයට අදාළ පරිභෝගික ගැටලු පිළිබඳ විමසීම-ජාතික ජල සම්පාදන හා ජලපවහන මණ්ඩලය
1948 නීති විරෝධි මත්ද් රව් ය අලෙවිය හා භාවිතය පිළිබඳ තොරතුරු දැනුම් දීම-දුම්කොළ හා මද් යසාර පිළිබඳ ජාතික අධිකාරි
1954 අල්ලස් දුෂණ හෝ චෝදනා විමර්ශන කොමිෂන් සභාව
1955 දුරගමන් සේවා බස් රථ වලින් මගීන්ට සිදුවන අපහසුතාවයන් පිළිබඳ පැමිණිලි ඉදිරිපත් කිරීම-ජාතික ගමනාගමන කොමිෂන් සභාව
1956 භාෂා ගැටලු විමසීම.
1968 වරාය හා මහාමාර්ග අමත් යංශයේ තොරතුරු හා සන්නිවේදන මධ් යස්ථානය
1969 මෙහෙයුම් මධ් යස්ථානය සමග සබඳතා පවත්වා ගැනීම.- දක්ෂිණ අධිවේගී මාරග මෙහෙයුම්
1970 විශ් රාමික රාජ් ය සේවකයින්ගේ ප් රශ්න හා පැමිණිලි-විශ් රාම වැටුප් දෙපාර්තමේන්තුව
1973 ශ් රී ලංකන් ගුවන් සේවය
1979 ශ් රී ලංකන් ගුවන් සේවය ගුවන් සේවාවන් පිළිබඳ තොරතුරු ලබගැනීම
1984 අන්තරාදායක ඖෂධ පාලක ජාතික මණ්ඩලය-අන්තරාදයක ඖෂධ භාවිත කරන්නන් එයින් මුදවා ගැනීම - උපදේශන සේවා
1987 විදුලිය බිඳ වැටීම සම්බන්ධ පැමිණිලි - ශ් රී ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලය
1988 අධ් යාපන අමාත් යංශය තොරතුරු ලබගැනීම.
1989 විදේශ සේවා නියුක්ති කර්යංශය
1990 ෆැල්ක් මෙඩ් වන් පුද්ගලික සමාගම-හදිසි වෛද් ය සේවා තොරතුරු හා ගිලන් රථ සේවාවන් ලබාගැනීම
1991 පරිසර හා ස්වභාවික සම්පත් අමාත් යංශය-පරිසර හා ස්වභාවික සම්පත් අශ් රිත පැමිණිලි

40කට මරු කැඳවූ "ඉන්දු සිලෝන් නයිට් මේල්" දුම්රිය අනතුරට අවුරුදු 51යි

මිරිගම බාලදක්ෂ පුහුණු කදවුරට කෝච්චියෙන් ගිය ගමන

මීරිගම දුම්රිය ස්ථානය අද දක්නට ලැබෙන අාකාරය

කොළඹ කොටුවෙන් පිටත් වෙන අපේ දුම්රිය මග මරදාන දක්වා දිවෙන්නේ ඩී.ආර්. විජේවර්ධන මාවතට සමාන්තරවය. කොටුව දුම්රිය ස්ථානයේ සිට මීටර 200ක් යන තැන වම් අත දෙසට ශාඛා මාර්ගයක් දැකීමට ලැබේ. එම ශාඛා මාර්ගය බලවේග දුම්රිය (Power Set) ධාවනාගරය හා දුම්රිය ගබඩාවකට දිවෙන අතර මරදාන දුම්රිය ස්ථානය අසලදී නැවත ප්‍රධාන මාර්ගයට සම්බන්ධවේ. මෙම මාර්ග දෙකට මැදිව පවතින හින්දු කෝවිලක් ඔබට දැකගත හැක. දුම්රිය මාර්ග දෙකකට මැදිව ඇති නිසා කෝවිලට යෑමට ඩී.ආර්. විජේවර්ධන මාවත දෙසින් දුම්රිය මාර්ගයට ඉහලින් පාලමක් තිබේ. මෙම පාලම කැප්ටන්ස් බ්‍රිජ් (Captains Bridge) ලෙස හැඳින්වේ. මෙම පාලම පසු කරනවාත් සමගම වම් අත දෙසින් මා ඉහත සඳහන් කල බලවේග දුම්රිය ධාවනාගරයේ කොටසක් ඔබට දැකගත හැක. මෙම ස්ථානය ධාවනාගාරයක් ලෙස භාවිත කිරීම පටන් ගන්නා ලද්දේ වර්ශ 2000 දී එස්.9 පන්තියේ බලවේග කට්ටල ආනයනය කිරීමෙන් පසුවය. දැනට මෙහි චීනයෙන් ආනයනය කරන ලද එස්. 9 සහ එස්. 10 පන්තියේ දුම්රිය නවතා තබයි. ශාඛා මාර්ගය නැවත ප්‍රධාන මාර්ගයට එකතු වන්නේ මෙම ස්ථානයේදීය. ඊලඟට හමුවන්නෙ දුම්රිය මාර්ගයට ඉහලින් මහා මාර්ගය දිවෙන මරදාන පාලමයි. කොටුව සිට මරදාන දෙසට එන විට එක් වරම භූමිය උස් වීමක් ඇත. දුම්රියකට මෙවැනි නැග්මක ගමන් කිරීමට නොහැකි නිසා භූමියේ කැපුමක් මත දුමරිය මග ඉදිව තිබේ. පාලම අවසානයේ හමුවන මරදාන දුම්රිය පලෙහිද මේ නිසා විශේෂ වෙනසක් ඇතිව තිබේ. දුම්රිය ස්ථානයේ කාර්යාල පිහිටා ඇත්තේ දුමරිය වේදිකාවට ඉහලිනි. ඒ නිසා දුම්රිය ටිකට් පතක් ලබාගන්න ඔබට දුම්රිය වේදිකාවට ඇතුලුවීමට පඩිපෙලක් බැසීමට සිදුවේ. මරදාන දුම්රිය ස්ථානයේ ඉතිහාසය ගැන සලකා බැලීමේදී 1887 දී පමණ එය දුම්රිය නැවතුමක් (Train Halt) ලෙස පැවති බවද, 1893 දී දුම්රිය ස්ථානයක් ලෙස සංවර්ධනය කර විවෘත වී තිබෙන බව පෙනේ. මරදාන ද කොටුව මෙන්ම වැදගත් දුම්රිය ස්ථානයක් වන අතර මුහුදුබඩ මාර්ගයේ සියලුම ගමන් වාර ඇරඹෙන්නේ මෙතැනෙනි. එනමුත් කොළඹින් ඉහලට ගමන් කරන සීඝ්‍රගාමී දුම්රිය වලින් දෙකක් හැර අනෙක්වා සියල්ල මෙහි නවත්වන්නේ නැත.

මරදාන දුම්රිය පලට වම් පසින් ඩීසල් විදුලි (Diesel Electric) දුම්රිය එන්ජින් ධාවනාගාරය පිහිටා ඇත. මරදාන පසුකර යාර කිහිපයක් යන තැන වම් පසින් ඩීසල් හයිඩ්‍රොලික් (Diesel Hydraulic) දුම්රිය එන්ජින් ධාවනාගාරය සහ මාලිගාවත්ත දුම්රිය අංගයනයද දැකිය හැක. ධාවන වාරය අවසන් වූ දුම්රිය නවතා තැබීමට සහ නැවත ධාවනයට පෙර හැරවීමට අවශ්‍ය මැදිරි හැරවීමටත් (උදා:- නැරඹුම් මැදිරි ) මෙම අංගනය භාවිතා වේ. ඉන් මද දුරකට පසු දකුණු දෙසින් ඇති ශාඛා මාර්ගයක් දැකිය හැක. ඒ අවිස්සවේල්ල දක්වා දිවෙන කැලණිවැලි දුම්රිය මගයි. ඒ අනුව මරදාන අපේ දුම්රිය ගමනේ හමුවන පළමු දුම්රිය මංසන්ධිය වේ. එම ශාඛා මග පසුවූ සැණින්ම දකුණු පැත්තේම දුම්රිය මාර්ග සහිත විශාල ගොඩනැගිල්ලක් දිස්වේ. එය දෙමටගොඩ දුම්රිය ධාවනාගාරයයි. ජෙනරල් මොටර්ස් එන්ජින් සහිත එම්. 2, එම් 6 සහ එම්. 7 පන්තිවල දුම්රිය එන්ජින් වලට නිවහන වන්නේ මෙම ධාවනාගාරයයි. ධාවනය කල හැකි තත්වයේ පවතින වාෂ්ප එන්ජින් දෙකක්ද මෙහි ඇත. ඒවා විදෙස් සංචාරකයින් සඳහා ඇති විශේෂ දුම්රිය ගෙන යාමට භාවිතා වේ. ධාවනයෙන් ඉවත් කර ඇති ලංකාවට මුලින්ම ගෙන ආ ඩීසල් දුම්රිය එන්ජින් පන්තිය වන එම්.1 පන්තියේ එන්ජිමක් ද කැලණිවැලි මාර්ගයේ ධාවනය කරන ලද එන්ජින් කිහිපයක් සහ රේල් බස් රථයක් ද මෙහි ඇත. 1909 වසරේ ඉදිකරන ලද මෙම ගොඩනැගිල්ල එහි ශත සංවත්සරය යෙදුණු 2009 වසරේදී පුරාවිද්‍යාත්මක ගොඩනැගිල්ලක් ලෙස නම් කරන ලදි.

14th Colombo Wesley Scout Troop went to camp at Mirigama Camp 1962

දෙමටගොඩ දුම්රිය ධාවනාගාරය පසුකර දෙමටගොඩ ගුවන් පාලම යටින් බේස්ලයින් පාර හරහා ගමන් කරන ඔබ ඊලඟට පිවිසෙන්නේ දෙමටගොඩ දුම්රිය ස්ථානයටය.දෙමටගොඩ පසුකල විට ඊලඟට හමුවන්නේ ඔරුගොඩවත්ත ගුවන් පාලමයි. මෙය තවමත් ඉදිවෙමින් පවතින අතර නුදුරේදීම විවෘත කිරීමට නියමිතය. එය පසු කරනවාත් සමගම වම් පසින් වරාය මාර්ගයත් දකුණු පසින් කොලොන්නාව මාර්ගයත් දැකිය හැක. වරාය මාර්ගයේ සිට කොලොන්නාව මාර්ගයට කෙලින්ම දුම්රිය ඇතුළු කල හැකිවන ලෙස මෙම සන්ධිය නිර්මාණය කර තිබේ. ඉන්පසු දුම්රිය මග ඔරුගොඩවත්ත තෙල් ගබඩාව අසලින් ගමන් කොට කැළණි ගඟ තරණය කරයි. තවමත් දුම්රිය ධාවනය සිදුවන්නේ පැරණි පාලමක් මතින් වන අතර අළුතින් පාලමක් ද ඉදිවෙමින් පවතී. මීලඟට කැළණිය දුම්රිය ස්ථානය පසුකරන දුම්රියට තවත් ටික දුරක් යනවිට වාර්තාගත කාලයකින් ඉදිවූ කැළණිය ගුවන් පාලම හමුවේ. දවසකට දුම්රිය සිය ගණනක් මෙම දුම්රිය හරස් මාර්ගය හරහා ගමන් කරන නිසා ගුවන් පාලම ඉදිවීමට පෙර මෙහි දැඩි මාර්ග තදබදයක් තිබුණි. ඉන්පසු වනවාසල, හුණුපිටිය, එඬේරමුල්ල සහ හොරපේ යන කුඩා දුම්රිය ස්ථාන පසුකර රාගමට දුම්රිය ළඟාවේ. කැළණිය සහ රාගම අතර ගොංගිතොට නම්  ප්‍රදෙශයේදී දුම්රිය මාර්ගය වෙල්යායක් මැදින් දිවයයි. ලංකාවේ සිදුවූ පළමු දුම්රිය අනතුර සිදුවුණේ මෙම ප්‍රදේශයේදීය. වර්ෂ 1865 ජනවාරි මස දිනක දුම්රිය මග ඉදිකිරීමේ කටයුතු වලට භාණ්ඩ හා කම්කරුවන් ප්‍රවාහනය කල දුම්රියක් කොළඹ දෙසට පසුපසට පැමිණෙමින් තිබියදී දුම්රිය සේවකයකු විසින් ඉතා අනාරක්ෂිත ලෙස දුම්රිය මාර්ගයෙහි නවතා තිබූ ඩක්කුවක හැපීමෙන් මෙම අනතුර සිදුවිය. දුම්රියේ එන්ජිම සහ ගැල් 14ක් වගුරෙහි එරුණු අතර 36 දෙනෙක් මෙම අනතුරින් මරු වැළඳ ගත්හ. රාගම දුම්රිය ස්ථානයට මදක් මෙපිටින් මහර ගල් කොරිය දක්වා දිවුනු ශාඛා මාර්ගයක් තිබිණි. දුම්රිය මාර්ගය ඉදිකිරීමට අවශ්‍ය ගල් ගෙන ඒමට මෙම මාර්ගය යොදාගත් අතර පසුකාලීනව මෙම මාර්ගය වැසී ගොස් තිබේ. දැනටත් ඒ අවට දුම්රිය මගක් තිබුණු බවට සුළු සුළු සාක්ෂි හමුවේ.

රාගම දුම්රිය ස්ථානයේ වැදගත් කම් කිහිපයකි. කොළඹ සිට ඇති ත්‍රිත්ව දුම්රිය මාර්ගය (දෙමටගොඩ – කැළණිය අතර ද්විත්ව මාර්ගයකි ) මෙතැනින් අවසන් වේ. රාගම සිට රඹුක්කන දක්වා ඇත්තේ ද්විත්ව දුම්රිය මගකි. ලංකාවේ ඉදිවූ ප්‍රථම ගුවන් පාලම ඉදිවූයේද රාගම දුම්රිය ස්ථානය අසලින් ඇති දුම්රිය හරස් මග සඳහාය. රාගම දුම්රිය මංසන්ධියක් ද වේ. පුත්තලම දක්වා දිවෙන දුම්රිය මග රාගම දුම්රිය ස්ථානයට මදක් එපිටින් වයඹ දෙසට විහිදේ. රාගම සහ ගම්පහ අතර වල්පොල, බටුවත්ත, බුලුගහගොඩ, ගනේමුල්ල සහ යාගොඩ යන කුඩා දුම්රිය ස්ථාන තිබේ. ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානයට ලඟාවීමට පෙර තවත් වාර්තාගත ගුවන් පාලමක් හමුවේ. වැඩ ආරම්භ කර අවුරුදු 9 පමණ වන මෙම පාලමේ වැඩ තවමත් නිමවී නොමැති අතර ලෝකයේ ඉදිකිරීමට වැඩිම කාලයක් ගතවන ගුවන් පාලම මෙය වියහැක. ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානය 1864 පලමු දුම්රිය ගමන සිදුකල කාලයේ සිට පවතී. එකල මෙය හෙනරත්ගොඩ නමින් හැඳින්වූ අතර පැරණි හෙනරත්ගොඩ දුම්රිය ස්ථාන ගොඩනැගිල්ල දැනට අවුරුදු කිහිපයකට කලින් හොඳ තත්වයෙන් දක්නට තිබුණි. ඒත් මෑතකදී කල සංචාරයකදී මට දක්නට ලැබුණේ කෞතුක වටිනාකමකින් යුත් එම ගොඩනැගිල්ලේ නාම පුවරුවද ඉවත් කර ගරා වැටෙමින් තිබෙන අයුරුය. ලංකාවෙ පළමු රබර් ගස සිට වූ හෙනරත්ගොඩ උද්භිද උද්‍යානය දුම්රිය ස්ථානයට පෙනෙන දුරින් පවතී.

මෙතැන් සිට පල්ලෙවල දක්වා යන අතරතුරේදී කෝච්චියට ගොඩ වෙච්ච සීයා කෙනෙක් අමතක නොවෙන කතාවක් කිව්වා. මේ ඒ කතාව.

අමතක නොවන විල්වත්ත දුම්රිය ඛේදවාචකය 

ඉතිහාසයට ඛේදවාචකයක් එකතු කරමින් මීරිගම විල්වත්ත දුම්රිය හරස් මාර්ගය අසලදී 1964 ඔක්තෝම්බර් මස 17 වැනිදා ලංකාවේ සිදුවූ දෙවන බිහිසුනු දුම්රිය අනතුර සිදුවී අදට වසර පනස් ඒකක් සැපිරේ. තලෙයිමන්නාරමේ සිට කොළඹ බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ අංක 400 දරණ ඉන්දු සිලෝන් නයිට්මේල් දුම්රිය මෙසේ අනතුරට පත්වූ අතර මෙම බිහිසුනු දුම්රිය අනතුරෙන් මගින් 40 දෙනෙකු පමණ මරුමුවට පත් වූ අතර සියයක් පමණ දෙනා බරපතල තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරනු ලැබ තිබිනි.  

1964දී මිරිගම බාලදක්ෂ පුහුණු කදවුරට පැමිණ සිටි බාලදක්ෂයින් පිරිසක් මගීන්ට උපකාර කළ අාකාරය

ඔක්තෝම්බර් මස 16 වැනිදා රාති‍්‍ර 09.05 ට තලෙයිමන්නාරමෙන් ගමන් ආරම්භ කළ මෙම දුම්රිය මැදිරි 16 කින් සමන්විත ව තිබී ඇති අතර එහි මගි මැදිරි මෙන්ම භාණ්ඩ ප‍්‍රවාහන මැදිරි ගණනාවකින් ද සමන්විත තිබි ඇත. මෙම දුම්රියේ මැදිරි සියල්ලක්ම තනා තිබුණේ ලී වලින් ය. දුම්රිය භෝජනාගාර මැදිරිය සමග නිදන මැදිරියක්ද මෙයට ඇතුලත්ව තිබිණ. එමෙන්ම කොළඹට ගෙනඑන මාළු තොගයක්ද එළුවන් වැනි සතුන් සහිත මැදිරිවලින් ද සමන්විත ව තිබී ඇත. 

පොල්ගහවෙල දී විනාඩි නවයක් නවතා තිබීමෙන් අනතුරුව ගමන් ආරම්භ කර ඇති අතර පෙරවරු 6.45 ට පමණ මෙම දුම්රිය පිලි පැනීමෙන් අනතුරට ලක්ව තිබිණි. මිරිගම තවලම්පිටියේ මුදලිදු ලි දසනායක බාලදක්ෂ පුහුණු කඳවුරේ පැවති බාලදක්ෂ කදවුරකට පැමිණෙමින් සිටි බාලදක්ෂයින් පිරිසක් ද මෙම දුම්රිය පිලිපැනිම දැන ගැනීමට ලැබී එහි පැමිණ විපට පත්වූවන් බේරා ගැනීමට වෙහෙස දැරෑ බව වාර්තා වුණා. බාලදක්ෂයන්ගේ මෙම කාර්ය පැමිණ සිටි සියල්ලන් ම අගය කළා.

 

මෙම දුම්රිය අනතුර නිසා දුම්රිය මාර්ගයේ අඩි පන්සීයයක පමන කොටසකට දැඩි ලෙස අලාභහානි වී ඇති බවද සදහන්ය. අනතුරට පත් දුම්රියේ රියදුරු ලෙස ඊ.ආර්.ඇලෙක්සැන්ඩර් නමැති අයෙකුද, සහායක ලෙස එච්.එම්.චන්ද්‍රසේකර නමැති අයෙකුද, නියාමක ලෙස එස්.ඒ.ඩි.පෙරේරා නමැති අයෙකුද, සේවය කොට ඇත. මේ කාලයේ විල්වත්ත දුම්රිය ගේට්ටුකරු ලෙස සේවයේ යෙදි සිට ඇත්තේ එන්දෝරිස් නමැති අයෙකි.

මීරිගම විල්වත්තේ හරස් මාර්ගය අසල තවමත් පදිංචිව සිටින යූ.ඒ. වයලට් සෝමලතා 64 මහත්මිය මෙසේ පැවසුවාය. 

 මේ සිදුවීම වනවිට මගේ වයස අවුරුදු  14 ක් විතර ඇති. එදා සෙනසුරාදා දවසක්. අම්මා ගෙදර සිටියේ නැහැ. පොඩි අක්කලාගේ ගෙදර ගිහින්. මම අක්කාත් එක්ක ලෑලී කඬේට වෙලා ආප්ප ඉව්වා. රෝහලේ කැන්ටිමට ආප්ප දුන්නේ අපියි. අක්කා කඬේ සිටියදී මම ආප්ප කූඬේ අරගෙන එළියට බහිනකොට වේලාව උදේ 6.45 ට විතර ඇති. ඒ එක්කම පෙට්ටි දෙක තුනක් එක්ක කෝච්චි එන්ජිමක් ගැස්සි ගැස්සී මීරිගම දෙසට යනවා දැක්කා. මෙහෙම ගියොත් මේක පෙරළෙයි කියා මට හිතුනා. ඒ එක්කම මම විල්වත්ත දෙස බැලූවා. පෙට්ටි ගණනාවක් ජාරුව පැත්තේ එක උඩ එක පෙරළී ගියා. ඒවායේ සිටි මගීන් විලාප දුන්නා. මම  ආප්ප කූඬේ එහෙමම කඬේ ඉස්තෝප්පුවට දමා ඒ පැත්තට ගියා. ගුරු පාට ඇදුමක් ඇද සිටි පෝටර් මහත්තයෙක් ඇඟ හැම තැනම ලෙලි ගිහින් ලේ ගලමින් ආවා. වතුර ඉල්ලූවා මම වතුර දුන්නා.

සෙනග එකතු වුණා. මිනි එකතු කළා. තුවාලකරුවෝ රෝහලට ගෙන ගියා. මිනි වහන්න රෙදි පොල් අතු ආදිය මමත් හොයලා ගෙනවිත් දුුන්නා. අවුරුදු 12 ක විතර ළමයෙක් පෙට්ටියක හිරවෙලා ඉන්නවා මම දැක්කා. සෙනගට කෑගහලා කියලා ඒ ළමයා බේරා ගන්න පුළුවන් වුණා. පෙරළුණු කෝච්චියේ සිට තුවාල ලැබූ අය නැගිටලා යන ගමන් මැරී වැටෙනවා මම දැක්කා. එදා පල්ලි යන දවසක් වුණත් මම පල්ලි ගියේ නැහැ. දවල් වෙනකොට පල්ලියේ සිස්ටර්ලාත් ඇවිත් ලෙඞ්ඩු අදින්න උදව් වෙනවා මම දැක්කා. මගේ පෙට්ටියේ තිබූ ආප්ප කාක්කෝ ගස්වල ඉ`දගෙන කනවාත් මම දැක්කා.

එදා පෙරළුනේ තලෙයිමන්නාරමේ ඉදලා එන ”මාළු කෝච්චිය”යි. තවත් පෙට්ටි දෙකක් පාර හරහට නතරවෙලා තිබුණා. ඒකේ රියැදුරාගේ බිරියයි දරුවයි බේරිලා හිටියා.  පොඩි දරුවන් තුන් දෙනෙක් දෙමළ මුදලාලිලා මරණයට පත්ව හිටියා. පනහක් විතර මියගිය බව දැන ගන්න ලැබුණා. ගැබිනි මවකුත් මැරිලා හිටියා. පෙට්ටි ඉවත් කරන්න ගෙනා දොඹකරයකුත් අනෙක් පැත්තට පෙරළී ගියා. එහි කි‍්‍රයාකරු රෝහල් ගත කරන්න සිදුවුණා.  මේ සිද්ධිය කාලයක් යනතුරාම මනසේ රැව් පිළිරැව් දුන්නා. ටික දවසකට පස්සේ මම විභාගය ගත්තා. මාදුටු අමතක නොවන සිදුවීමක් යන මාතෘකාවත් තිබුණා. මම මේ සිදුවීම ගැන දීර්ඝ ව රචනාවක් ලිව්වා. මම අදටත් එදා වගේම දුම්රිය පාර අද්දරට වී ජීවිතය ගත කරනවා. හැමදාම උදේට මට මේ සිද්ධිය සිහිපත් වෙනවා.

මේ දුම්රිය අනතුර බැලීමට ආ මීරිගම බෝතලේ පී.ජයවර්ධන (61) මහතා අදහස් දක්වමින් මෙසේ පැවසී ය.

මෙම අනතුර සිදුවෙද්දී  මගේ  වයස අවුරුදු 10 ක් විතර ඇති. මගේ තාත්තා වැඩ කළේ ඩඞ්ලි සේනානායක මහත්තයගේ රියැදුරා ලෙසයි. අපි එදා සිටියේ බෝතලේ වලව්වේ. මේ සිද්ධිය වුණ දවසෙ තාත්තට පණිවුඩයක් ඇවිත් තිබුණ විල්වත්තෙ කෝච්චියක් අනතුරකට පත් වෙලා කියල.ඒක දැනගත්ත ගමන් මම තාත්තත් එක්ක අඹේපුස්සේ ඉඳල රේල්පාර දිගේ ඇවිදගෙන විල්වත්ත පැත්තට ගියා. ඒ යනකොට පොඩි අහස් යාත‍්‍රා එහෙම බොහොම පාතින් ගුවනේ කැරකෙනවා අපි දැක්කා. මේවායේ සද්දේ ඇහෙන කොටත් ටිකක් බයකුත් හිතුණා. අඹේපුස්සේ ගල්ගේ පහුවෙන කොට තමයි මේ සිද්ධිය දැක්කෙ ඒ දවස්වල මේ විල්වත්තෙ දුම්රියපොළ තිබුණේ නැහැ.

විල්වත්ත රේල් ගේට්ටුවට මෙහායින් කොට පෙට්ටි එක උඩ එක නැගල පෙරළිලා තිබුණා. මේ කෝච්චි පෙට්ටි   ලෑලි ආවරණ පෙට්ටි. මේ සිද්ධිය වුණ වෙලාවෙම බාලදක්ෂයින් විශාල පිරිසක් රේල්පාර දිගේ යනව දැක්කා. එන්ජිම එක්ක පෙටිටි කිහිපයක් ඉතිරිවෙලා අනෙක් ඒවා ඔක්කොම පෙරැුළිලා තිබුණා. හතළිහක් විතර මිය ගොස් තිබුණා. තුවාල ලැබූ පිරිස සියයකටත් වැඩි බව කියනවා මට ඇහුණා.

ඒ කාලේ හැටියට මේක විශාල අනතුරක්. විශාල සෙනගක් එකතු වෙලා හිටිය මේක බලන්න. අවුරුදු 50 කට එපිට සිදුවුණ ඒ ඛේදවාචකය ජීවිතේ කිසිම දවසක මට අමතක වෙන්නෙ නැහැ.

මෙම අනතුරෙන් පසු වීඩියෝ ගත කර තිබුණා.  මේ ලින්කුවෙන් ඒය නැරඹිය හැකියි.

පල්ලෙවල දක්වා දුම්රිය මගෙහි එතරම් විශේෂ දෙයක් නොමැත. ගම්පහ සිට පල්ලේවෙල දක්වා කොටසෙහි දාරලුව, බෙම්මුල්ල, මගලෙගොඩ, හීන්දෙනිය-පට්ටිගොඩ, වේයන්ගොඩ, වදුරව සහ කීනවල යන දුම්රිය ස්ථාන තිබේ. පල්ලෙවෙල ඇති විශේෂත්වය වන්නේ මරදාන දුම්රිය පාලක මැදිරියෙන් සිදුවන වර්ණ සංඥා මගින් දුම්රිය පාලනය කිරීම මෙතැනින් අවසන් වීමයි. මෙතැන් සිට රඹුක්කන දක්වා ද වර්ණ සංඥා පාලනයක් ඇති අතර එහි මෙහෙයුම් කටයුතු ප්‍රාදේශීය ව සිදුවේ. පල්ලෙවෙලින් පසුව ගනේගොඩ, විජය රජදහන, මීරිගම, විල්වත්ත පසුකර යනු ලැබේ. ගමන් ගන්නා දුම්රියේ නැවැත්වීම අනුව මීරිගමින් හෝ විල්වත්ත්තෙන් බැස මීරිගම බාලදක්ෂ කදවුට පැමිණිය හැකියි.
 
රාත්‍රි තැපැල් දුම්රියේ හඩ සෑම දිනකම රාත්තිරියේ මීරිගම බාලදක්ෂ කදවුරට අැසේ. කදවුරට ඒළිවන්නේද පාන්දර කාර්යාලයීය දුම්රියේ හඩිනි. අනතුරුව තොරතෝංචියක් නොමැතිව අැසෙන කෑදැත්තන්ගේ හා පක්ෂීන්ගේ ඝෝෂාව හැරෙන්නට මීරිගම බාලදක්ෂ කදවුර අදටත් නිස්කලංක පරිසරයක අැති මනරම් කදවුරු භූමියකි.

විශේෂ ස්තූතිය - කොටදෙණියාවේ කුමාරට හා තූර්යගේ සටහනට

ඉතිහාසයට ඛේදවාචකයක් එකතු කරමින් මීරිගම විල්වත්ත දුම්රිය හරස් මාර්ගය අසලදී 1964 ඔක්තෝම්බර් මස 17 වැනිදා ලංකාවේ සිදුවූ දෙවන බිහිසුනු දුම්රිය අනතුර සිදුවී අදට වසර පනහක් සපිරෙයි. 
 
මෙසේ අනතුරට පත්වූයේ තලෙයිමන්නාරමේ සිට කොළඹ බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ අංක 400 දරණ ඉන්දු සිලෝන් නයිට්මේල් දුම්රියයි. මෙම බිහිසුනු දුම්රිය අනතුරෙන් මගින් 40 දෙනෙකු පමණ මරුමුවට පත් වූ අතර සියයක් පමණ දෙනා බරපතල තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරනු ලැබ තිබිනි. 
- See more at: http://offair.nethfm.com/article/6406#sthash.LqfideCp.dpuf

ඉතිහාසයට ඛේදවාචකයක් එකතු කරමින් මීරිගම විල්වත්ත දුම්රිය හරස් මාර්ගය අසලදී 1964 ඔක්තෝම්බර් මස 17 වැනිදා ලංකාවේ සිදුවූ දෙවන බිහිසුනු දුම්රිය අනතුර සිදුවී අදට වසර පනහක් සපිරෙයි. 
 
මෙසේ අනතුරට පත්වූයේ තලෙයිමන්නාරමේ සිට කොළඹ බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ අංක 400 දරණ ඉන්දු සිලෝන් නයිට්මේල් දුම්රියයි. මෙම බිහිසුනු දුම්රිය අනතුරෙන් මගින් 40 දෙනෙකු පමණ මරුමුවට පත් වූ අතර සියයක් පමණ දෙනා බරපතල තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරනු ලැබ තිබිනි. 
- See more at: http://offair.nethfm.com/article/6406#sthash.LqfideCp.dpuf

ඉතිහාසයට ඛේදවාචකයක් එකතු කරමින් මීරිගම විල්වත්ත දුම්රිය හරස් මාර්ගය අසලදී 1964 ඔක්තෝම්බර් මස 17 වැනිදා ලංකාවේ සිදුවූ දෙවන බිහිසුනු දුම්රිය අනතුර සිදුවී අදට වසර පනහක් සපිරෙයි. 
 
මෙසේ අනතුරට පත්වූයේ තලෙයිමන්නාරමේ සිට කොළඹ බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ අංක 400 දරණ ඉන්දු සිලෝන් නයිට්මේල් දුම්රියයි. මෙම බිහිසුනු දුම්රිය අනතුරෙන් මගින් 40 දෙනෙකු පමණ මරුමුවට පත් වූ අතර සියයක් පමණ දෙනා බරපතල තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරනු ලැබ තිබිනි. 
- See more at: http://offair.nethfm.com/article/6406#sthash.LqfideCp.dpuf

ඉතිහාසයට ඛේදවාචකයක් එකතු කරමින් මීරිගම විල්වත්ත දුම්රිය හරස් මාර්ගය අසලදී 1964 ඔක්තෝම්බර් මස 17 වැනිදා ලංකාවේ සිදුවූ දෙවන බිහිසුනු දුම්රිය අනතුර සිදුවී අදට වසර පනහක් සපිරෙයි. 
 
මෙසේ අනතුරට පත්වූයේ තලෙයිමන්නාරමේ සිට කොළඹ බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ අංක 400 දරණ ඉන්දු සිලෝන් නයිට්මේල් දුම්රියයි. මෙම බිහිසුනු දුම්රිය අනතුරෙන් මගින් 40 දෙනෙකු පමණ මරුමුවට පත් වූ අතර සියයක් පමණ දෙනා බරපතල තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරනු ලැබ තිබිනි. 
- See more at: http://offair.nethfm.com/article/6406#sthash.LqfideCp.dpuf

ඉතිහාසයට ඛේදවාචකයක් එකතු කරමින් මීරිගම විල්වත්ත දුම්රිය හරස් මාර්ගය අසලදී 1964 ඔක්තෝම්බර් මස 17 වැනිදා ලංකාවේ සිදුවූ දෙවන බිහිසුනු දුම්රිය අනතුර සිදුවී අදට වසර පනහක් සපිරෙයි. 
 
මෙසේ අනතුරට පත්වූයේ තලෙයිමන්නාරමේ සිට කොළඹ බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ අංක 400 දරණ ඉන්දු සිලෝන් නයිට්මේල් දුම්රියයි. මෙම බිහිසුනු දුම්රිය අනතුරෙන් මගින් 40 දෙනෙකු පමණ මරුමුවට පත් වූ අතර සියයක් පමණ දෙනා බරපතල තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරනු ලැබ තිබිනි. 
- See more at: http://offair.nethfm.com/article/6406#sthash.LqfideCp.dpuf

From Jaffna to Colombo: When a little Guide stood tall

As 100 Guides get ready to head for the north, few will recall a momentous day in 1922 when the 4th Jaffna Company Guides dressed in half-sarees came to Colombo for the first All Ceylon Girl Guide rally. - By Amy Rose Thomas Guides March at the first All Ceylon Girl Guides Rally on 4th October 1922 at the Queen’s House Grounds, Colombo. Girl Guides, as many as 100, from all over the country will converge in the south and then head to the north in true Guiding spirit to help set up libraries in three schools in Jaffna. ‘A journey of 100 friends’ to commemorate the centenary of the World Association of Girl Guides and Girl Scouts this August will culminate in the Guides assisting the Nanapiyasa Library Project of the Disaster Management Committee for libraries, information services and archives set up by the National Library Documentation Centre of Sri Lanka, IFLA (International Federation of Library Associations) and UNESCO said Communications Director Shaleeka Abeygunasekara. “The aim of the journey is to strengthen the existing fellowship ties between Girl Guides in the north and south. As the Guides head to the north in their numbers, will anyone remember the first “minority native girl” to become a Guide Captain and lead the 4th Jaffna Company Guides? Eighty-eight years ago, in 1922, it was Ponnammah Arulampalam, “small and courageous” according to her daughter, who made her journey, the other way round, to Colombo for the first All Ceylon Girl Guide rally, an initial event of the Sri Lanka Girl Guides Association (now 35,000 strong) which had been born in 1917. The Contingent of 4th Jaffna Company stands out as they are wearing half sari Toting a rifle, for this slip of a 23-year-old girl not only had to be conscious of her safety but the entire troupe from Jaffna, Ponnammah guided them to Colombo for the rally which was held on October 4, 1922, says daughter Navamany Selvarajah, who heard many stories from her mother about her life as a Guide. Ponnammah who was then teaching at Ramanathan College, Jaffna, had come along with her students to Colombo to march, says Mrs. Selvarajah, retired Professor of Zoology, University of Jaffna. Clad in a white half-sari, her mind on the drill, Ponnammah along with other Guides lined up on the grounds of Queen’s House (now President’s House) and prepared to give the salute to none other than the Duke of Gloucester, uncle of Queen Elizabeth II. She was out there all by herself, away from family and home. That day was etched forever in her mind. She and other Guides had practised and trained tirelessly, recalls Mrs. Selvarajah. Ponnammah had enrolled as a Girl Guide just three years after the Girl Guides’ Association was established in Sri Lanka by Lord Baden Powell himself. She was later transferred to the Girl Guides Company 4th Jaffna, permitted by none other than the erstwhile Island Secretary E. C. H. Barrow, as Ceylon was then under the British. Guides from Jaffna had outshone others at the rally and added glamour to the scene by donning the white half-sari while others were attired in khaki, blue and white, newpapers of the time reveal. The rally had drawn Guides from different parts of the island including Galle, Matara, Kurunegala, Badulla, Batticaloa, Nuwara Eliya, Matale and Panadura, in addition to Jaffna. This blending of cultures from around the island had provided an opportunity to Ponnammah and others from Jaffna to forge lifelong friendships, as they mingled during activities other than marching. Intrepid Guide from the north Mrs.Ponnammah Arulampalam Collecting money to get a teak set and a table, intricate furniture made by prisoners, the Guides had then sent them as gifts to Foxlease, the training and activity centre of Girl Guides near Hampshire in Britain. “It has arrived here safely and will be a great addition to the Rose Garden. It is so beautifully solid and good and will last forever and always remind us of all of you, our sister Guides in Ceylon. It is so lovely just having it in time for the World Guide Camp,” states Miss Behrens, Guide-in-Charge at Foxlease, in a thank-you letter to the local Guides. All these nuggets of information taking us back into a past long forgotten have been treasured and lovingly saved as yellowed news clippings and frayed documents by none other than Mrs. Selvarajah. It was also at that momentous Colombo rally that Ponnammah’s friendship with then Girl Guide Chief Commissioner Bella Woolf began. Incidentally, in addition to being a writer herself, Bella was the sister of political theorist and author Leonard Woolf of ‘The Village in the Jungle” fame. Leonard Woolf was also part of the Ceylon Civil Service and worked as Assistant Government Agent in many areas in the country.  “To see the world in a grain of sand and heaven in a wild flower; hold infinity in the palm of your hand and eternity in an hour,” is what Bella Woolf wrote in Ponnammah’s autograph, testimony to their enduring friendship. For Ponnammah, that Colombo rally had been an adventure that left her fulfilled but thirsting for more of which she had spoken frequently to Mrs. Selvarajah throughout her childhood. Ponnammah passed away in 1988. special thanks to sundaytimes news paper Sunday August 08, 2010