Translate

Monday, December 19, 2016

Centenary of Sri Lanka Scouting in New Stamp

Centenary of Sri Lanka Scouting

Philatelic Bureau of the Department of the Post issued a stamp in the denomination of Rs. 5.00 on the February 22nd, 2012 to commemorate of Centenary of Sri Lanka Scouting. Scouting was founded by Lord Baden Powell of Gilwell (B.P.) in 1907 when he wrote the book "Scouting for Boys". The movement has found a home in 216 countries.  

The Sri Lanka Scout Association (SLSA), the National Scouting organization of Sri Lanka, was founded in 1912. Scouting was introduce to Sri Lanka by Mr. Francis George Stevens at Christ Church Collage, Matale. In first Kandy Dharmaraja Scout Group, at Dharmaraja Collage was established in 1913 and this was closely followed by the Colombo Scout Group, established in 1914 by Mr. F. J. Stevens himself. In 1953 SLSA became a member of the World Organization of the Scout Movement (WOSM). Ever since then, the scout movement in Sri Lanka extended out in to every nook and corner of the country. It has become one of the most prestigious youth movement with a membership of more than 46,000 members. Over the last century-many a noteworthy citizen of this country has been part of this movement.


  • Date of Issue : 22nd February, 2012
  •  Emission: Commemorative
  • Denomination : Rs. 5.00
  • Stamp Designer : Mevan Fonseka
  • FDC Designer : Isuru Chathuranga
  • Stamp Size : 40mm * 40mm
  • Format : Square
  • Printing Process : Offset Lithography
  • Sheet Composition : 80 stamps per sheet
  • Perforation : 13 1/4 * 13 1/4
  • Printers  : Department of Government Printing, Sri Lanka
  • Colors : 4 Colors
  • Paper : 102 gsm security stamp paper
  • Gum :PVA
  • Face value:5ரூ - Sri Lankan rupee
  • Quantity Printed : 1,000,000 sheets
  • Souvenirs Sheets (Inperforate) : 10,000
  • Value of Souvenir Sheet : Rs.20.00
This year Sri Lanka Scout Association celebrates one hundred years and a stamp is being issued to commemorate this event. This is an occasion where the celebrations would include the hosting of the 29th Asia Pacific Regional Jamboree, the first of its kind in Sri Lanka and overseas. It is scheduled to be held in Kandalama Dambulla in the Matale District from 1st to 6th April 2012 where scouting in Sri Lanka was founded.



Sunday, December 18, 2016

Former Chief Guide Commissioner Mrs. Marlyn Dissanayaka

Looking back on 71 years of Girl Guiding

Now in her 78th year, this former Chief Guide Commissioner takes a trip down that memorable journey, recalling the highlights of her 71 years in guiding, and its changes from the 20th to the 21st century. She also discusses future plans for the Movement which celebrates its centenary year in 2017.


Excerpts …

Marlyn’s first recollection of joining the Guide movement in Sri Lanka was when she was enrolled as a Brownie at Kandy Girls’ High School where she then lived.

“The Guide movement was introduced to Sri Lanka by the Methodist Missionaries. Girls’ High School being a Methodist school Ms. Calverly Green introduced Guiding in 1917.” I was seven years old when I was enrolled in the 1st Kandy pack as a Brownie.

“That experience laid the foundation for everything I did thereafter”, she says her eyes lighting up at the memory.

The 78th year old wears her years lightly. At first glance, the unlined youthful face that easily breaks into loud laughter and giggles, might easily be mistaken for a woman much younger.
Tall, erect and dressed in a Guide T. shirt and blue jeans, she meets us at the entrance to the very place where her career took off: the Girl Guides Head Quarters at Colombo 7.

The large hall is lined with portraits of the women who left their indelible mark on the Sri Lankan Guides from the very beginning. They include both the Presidents on the left side of the wall and Chief Commissioners on the right. She points to a portrait of a woman wearing a hat which carries a title: ‘Miss Edna Alvis – 1952.’ “She was our first Sri Lankan Guide Commissioner and it was she who introduced Girl Guiding to the Maldives at a time when the island decided to invite Sri Lankans as teachers. Miss Alvis later went there as Principal of the Ameeniya School”, she tells me.

Tracing the long line of Chief Commissioners she says, “As you can see, they are from all the ethnic groups in the country- Burghers, Sinhalese, Tamil, Parsees. Now, we have a Muslim – Ms Yasmin Raheem –who was one of the first Girl Guides under me.” She recalls visiting Jaffna at the height of the racial tensions to conduct a training camp. “ I was moved when the children told me it was the first time they had seen a Sinhalese in 17 years. I was also happy to see them wearing the same guide uniform.

Ranger
When the family moved to Colombo Marlyn was enrolled as a student of Ladies’ College. As a Ranger in the early fifties she recalls the encouragement the guides received from their Principal Miss Mable Simon, herself a former Guide from Australia.”

As a Ranger, two events stand out clearly in her memory box: One, was attending the Windsor World camp, in England. The other, was the long journey by ship to get to their destination.

“Then there were no direct flights to London and we had to go by ship. We spent 21 days on the ship, even getting sea sick. We were made to practise our dances for the opening night of the camp. Fortunately, there was a professional dancer - Charmain Venderkoon who volunteered to help us with practices and none was excused. Our Guide leader, the late Ms. Grace Gunaratne who accompanied us wanted us to be perfect.”

The ship she sailed in was the ‘Orantes,’ the first to go through the Suez Canal after the war. “When we finally arrived in London there were over 4,000 Girl Guides from 40 countries each waving their national flags to welcome Queen Elizabeth who was to declare open the camp. Each of us gave a cultural performance. We performed our much practised dance to the tune of ‘Sudu Sanda Eliye’, from the film ‘Rekawa’, wearing cloth and jacket, for which we got a thunderous applause.”

Switzerland
On her return she was once more given an opportunity to travel abroad as a Ranger. “This time it was to attend the Juliet Low gathering at Our Chalet at the world center in Switzerland with Kushlani from St. Bridgets Convent. Juliet Low was the person who started Girl scouting in the USA. For me, it was my first experience of seeing snow and coming sliding down in our raincoats and borrowed snow boots. That memory flashes to my mind whenever I travel to a country where there is snow”, she says with a faraway look in her eyes.

Air Rangers flying School
When Marlyn returned from the Chalet in 1959, the Rangers decided to become Air Rangers under their captain Ms. Janet Vairakkiam at the flying school at Ratmalana.
After our theory classes I remember we had just a day’s experience with our flying instructor taking us on a flight, but our dreams of learning to fly ‘crash landed’ when the school decided to close. Marlyn recalls the visit of Lady Olave Baden Powel World Chief Guide whose husband Lord Robert Baden Powel, founder of Boy Scout and the Guide movements. Janet Vairakkiam being the first women Pilot in Ceylon, piloted a small plane with Lady Olave Baden Powel to Jaffna.

Post Box Secretary
Her first executive appointment was the Post Box Secretary – linking Girl Guides as Pen friends with other countries. “I had left school and some of us guides (there were four of us) would hang around at Head Quarters even if there was nothing to do. It was a home away from home,” she recalls.
There were times we spent night after night trying to print the Annual Report and the ‘Trainee magazine’, etc. All this was done on a hand operated Roneo machine. We were covered in ink by morning! Then the office purchased a Getsetener Machine, which was electrically operated but get heated up in no time. Therefore, we had to get a fan to make it cool, we even used newspapers to make it cool, she says showing me a blurred publication.
Around 1965 she took over the company at Ladies’ College from the much loved Guide Captain Mukta Wijesinha, who was the ‘Cappy’ (Captain) of the 5th Colombo Guide Company. “When I took over, I too was called ‘Cappy,’ and the name has stuck like glue to this day.”.. she says with a wry smile.

Marlyn Dissanayaka, is perhaps one of the few women in Sri Lanka who has the distinction of being an active Girl Guide for the past seventy one years .
Changes
What changes did you see in the Guide movement in Sri Lanka as it transited from the19th to the 20th century? I ask. “Changing from the British uniforms and badges to our own uniforms and badges - From British syllabi to our own to suit the needs of the Girl child. Other major changes was from using only English to Sinhala and Tamil. - and changing ‘God and Queen’ to ‘Religion and Country’.
Were there any gaps she saw as the movement transited from the 20th to the 21st century? I ask. She lists the following:
“More women are getting higher education and becoming employed. While this is good because it gives them economic freedom, at the same time it means that past guides who were able to spare time to engage in voluntary service now have less time to do so .Right now we are trying to work around this problem as our volunteers play a big role.”, she noted.

Dedicated teachers
Another change is that while most Guide companies are school based , the teachers who offer to share their expertise as Guide Leaders to join the movement are a mere handful. Marlyn blames the packed school curriculum, saying that teachers are unable to devote much time, as school syllabus need to be completed. “Even if they offer their services voluntarily, they are unable to give their full attention to this service,” she says with regret.

Competitive
A disturbing emerging trend she now sees is, that some parents force their children to become Girl Guides with ideas of getting good school leaving certificates which enable them to enter universities or for employment. “It has made the movement more competitive, where winning shields and badges take center stage. We believe this is a voluntary movement for children to join because they are convinced, it is interesting, it is outdoor living encourages, independent thinking, teaches discipline and equality, irrespective of class or religion, as endorsed in our Promise.

At a time when the Scouts have begun taking girls as members, the Girl Guide Movement remains a hundred percent Girls Movement. We asked Marlyn why?
“Because, we want to give a place to the Girl Child to grow up in her own atmosphere and become a future leader. She needs to have a safe environment where she can come into her own without any fear, also enjoy privacy and independent thinking. Once a girl joins our movement, she remains our responsibility as a Girl Guide”.

Marlyn says, the most rewarding part of her life at present is working with the Differently Abled Branch of the Girl Guides. “The joy and the love we share with these Guides, their carers and families is most rewarding. This year we had the most wonderful experience of taking 160 Differently Abled Girl Guides to Jaffna.”

Guides who inspired her?
“The late Mukta Wijesinha and Janet Vairakkiam, my captains and an outstanding lady in the movement, the late Sita Rajasoorya, who were role models, and others of my generation who gave love and understanding and never a harsh word, always correcting our mistakes gently.”

“Another great Lady I remember is our first woman Prime Minister, the late Mrs Sirimavo Bandaranaike, who was proud to say she was a Girl Guide at St. Bridgets Convent. She was always there at the Girl Guide Headquarters when invited, and would stand and give the salute when The Guide Promise was repeated.”

Although not as active as before, she says she will continue to be involved in the movement that has been her primary focus for the past 71 years. Deeply religious, Marlyn attributes her achievements to, “the support I received from my late parents, my fellow Guides and above all my faith in Jesus, who has helped even at a time when my life was at its lowest ebb”.

Special thanks
Carol Aloysius
http://www.sundayobserver.lk


Monday, December 5, 2016

තවමත් තරුණ ටිං ටිං

කුඩා කාලයේදී දිවියට මහත් විනෝදයක් හා කුතුහලයක් එක් කළ ටිං ටිං ගේ වීර වික්‍රමාන්විත කාර්ටූනය නොවරදවා බලපු අතීතයක් හිමි ඔබට, අද අප ඉදිරිපත් කරන්න යන්නේ කාර්ටූනයට මුල්වූ චිත්‍රකතාව හා එහි නිර්මාණකරු පිළිබඳව ඔබ මෙතෙක් නොදැන සිටි අපුරු විස්තර ටිකක්. කුඩා කාලයේදී කාර්ටූන් උණ තිබුණ, තාමත් ලැබෙන වෙලාවක කාර්ටූන මග නොහරින ටිං ටිං රසිකයෙක් නම් මේ ලිපිය කියවන්න අමතක කරන්න එපා. මග හැරුණු දෙයක් තියනවනම් comment එකකින් ඒ බව අනිවාර්යෙන්ම සටහන් කරලා යන්න.

වයස අවුරුදු 87 පැන්න ටිං ටිං


හර්ජ් කෞතුකාගාරයේ ඇති සිහිවටනයක් (museeherge.com)
හර්ජ් කෞතුකාගාරයේ ඇති සිහිවටනයක් (museeherge.com)
ටිං ටිංට ඇත්තටම වයස කීයද? ඔබට කියන්න පුලුවන්ද? ටිං ටිංට වයස අවුරුදු 87ක් බව පැවසුවොත් ඔබ පුදුමයට පත් වෙයි. එත් ටිං ටිංට නම් වයසට ගියා කියලා කිසි ගානක් නෑ. තාමත් එදා වගේමයි. කිසිම වෙනසක් සිද්ධ වෙලා නෑ.
1929 ජනවාරි 19 වනදා තමයි ටිං ටිං හා ඔහුගේ සුරතල් බලු පැටියා වන ස්නොවී උපත ලබන්නේ. ඔවුන්ගේ නිර්මාණකරු වූයේ ජෝර්ජස් රෙමී හෙවත් හර්ජ්. ටිං ටිං හා ස්නොවිගේ ප්‍රථම වීර චාරිකාව වන්නේ සෝවියට් දේශයටයි. මුල්ම කතාව පළ වන්නේ බෙල්ජියමේ බ්‍රසල්ස් නුවර පල වූ “le vingtieme siecle” නැමති ප්‍රවෘත්ති පත්‍රයේ ළමා අතිරේකයේයි.

නොනැවතී ඉදිරියටම ගිය ටිං ටිං


හර්ජ් කෞතුකාගාරය තුළ පිහිටි අවන්හලේ සිතුවම් (museeherge.com)
හර්ජ් කෞතුකාගාරය තුළ පිහිටි අවන්හලේ සිතුවම් (museeherge.com)
සෝවියට් දේශයේ වීර චාරිකාවෙන් ඇරඹුන ටිං ටිංගේ වීර වික්‍රමාන්විත කතා පෙළට තවත් කතා 23ක් පසුව එක් වුණා. ටිං ටිං ගේ හද ගමන සිදු වුනේ නීල් ආම්ස්ට්‍රොන්ග් හදට යන්න අවුරුදු 15ක්ට පෙර කියලත් ඔබ දන්නවාද? 1950 වන විට ලොව පුරා ජනප්‍රිය චිත්‍ර කතා චරිතය බවට පත් වුයේ ටිං ටිං. ඒ හේතුව නිසාම ඉතා ඉක්මනින් මෙම කතා පෙළ ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය වෙනවා. මේ වන විට මෙම කතා 23 භාෂා 70කට පමණ පරිවර්තනය වී තිබෙනවා. ඒ වගේම ටිං ටිං චිත්‍ර කතා පොත් මේ වන විට මිලියන 230කට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් විකිණී තිබෙනවා.

ටිං ටිං කතා පෙළ ඉදිරියට නිර්මාණය වූ අයුරු


බ්‍රසල්ස් නුවර ගොඩනැගිල්ලක සිතුවමක් (wordpress.com)
බ්‍රසල්ස් නුවර ගොඩනැගිල්ලක සිතුවමක් (wordpress.com)
හර්ජ් වෘත්තියෙන් පුවත් පත් වාර්තා කරුවෙක්. ඉතින් හර්ජ් ටිං ටිංනුත් තමන් මෙන්ම පුවත් පත් වාර්තාකරුවෙක් බවට පත් කරනවා. මුලින්ම නිර්මාණය වුයේ ටිං ටිං හා ස්නොවී චරිත දෙක පමණයි. දක්ෂ, නොපසුබස්නා උත්සාහයෙන් යුතු, කාටවත්ම ලෙහෙසියෙන් පරාජය නොකළ හැකි චරිතයක් ලෙස තමයි නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ. ඔහුගේ සුවිශේෂී චරිත ලක්ෂණ දකින්නටනම් ලැබෙන්නේ නෑ. අඩුම තරමේ ඔහුගේ වයසවත් ඔහුගේ චරිත ලක්ෂණ කවරාකාරදැයි කිසිවක් ලේඛකයා හෙළි කරන්නේ නෑ, පාඨකයාට එහි වැදගත්කමක් ඇත්තේම නෑ. ටිං ටිං ජනප්‍රිය වීමට එහි කිසිඳු බලපෑමක් එල්ල වෙලා නැති බව අපිට වැටහෙනවා.
මේ කතා සියල්ලම පාහේ නිර්මාණය වුයේ ඉතිහාසගත සිදුවීම් ආශ්‍රය කර ගනිමින්. ටිං ටිං හා ස්නොවිගෙන් ඇරඹුණු චිත්‍ර කතා පෙළට තවත් චරිත එක කරන්නට හර්ජ් කටයුතු කරනවා.

නිවුන් සොහොයුරන් නොවූ තොම්සන් හා තොම්සන්


ටිං ටිං හා බැදුණු අනෙක් චරිත (descubrirelarte.es)
ටිං ටිං හා බැදුණු අනෙක් චරිත (descubrirelarte.es)
කතා මාලාව ඉදිරියට ගලාගෙන යන විට එයට පළමුවෙන්ම එක් වන්නේ කලබලකාරී හැමවිටම වැඩ වරද්දා ගන්නා නමුත් කාරුණික ගති ඇති කැප්ටන් හැඩොක් චරිතයයි. ඒ The Crab with Golden Claws නැමති නව වන කතා මාලාව හරහායි.
එවකට බෙල්ජියමේ පොලිස් සේවාව හාස්‍යජනක ලෙස නිරුපණය කරන්නට සෑම විටම මෝඩ පහේ තීරණ ගන්නා තොම්සන් හා තොම්සන් නැමති පොලිස් නිලධාරීන් දෙදෙනා නිර්මාණය වෙනවා. මොවුන්ගේ හැඩරුව එක හා සමාන වුවත් මොවුන් සහෝදරයන් නම් නොවේ. බොහෝ වෙලාවට දෙදෙනා වෙන් කර හදුනා ගත හැකි වන්නේ ඔවුන්ගේ උඩු රැවුලේ තිබෙන වෙනස් කම් අනුවයි. ටිං ටිංගේ වික්‍රමයන් වලට හරස් වන ලෙස අනුවණ ක්‍රියා මාර්ග වලට එළඹීම මොවුන්ගේ සිරිතයි.
ඉන් අනතුරුව එක් වන්නේ කැල්කියුලස් නම් මහාචාර්යවරයායි. කන් ඇසීම දුර්වල නමුත් දක්ෂ නිර්මාණකරුවෙකු ලෙසයි මෙම චරිතය නිර්මාණය වන්නේ. මේ ප්‍රධාන චරිතයන් වලට අමතරව බොහෝ අතුරු චරිතත් දකින්නට පුළුවන්.

ටිං ටිංට පණ දුන් පත්තර වාර්තාකරු


නිර්මාණකරු - රෙමි නොහොත් හර්ජ් (bdtresor.net)
නිර්මාණකරු – රෙමි නොහොත් හර්ජ් (bdtresor.net)
ටිං ටිංව නිර්මාණය කරන්නේ බෙල්ජියමේ සිටි ප්‍රධාන පෙළේ හාස්‍ය තීරු රචකයෙකු හා සිතුවම් ශිල්පියකු වන හර්ජ් නම් බෙල්ජියම් ජාතිකයෙකුයි. 1924 සිට ඔහු ඇදී සිතුවම් වල ඔහු R.G නමින් අත්සන් කළා. R.G යන්න ප්‍රංශ භාෂාවෙන් උච්චාරණය කරන්නේ හර්ජ් ලෙසයි. සැබවින්ම නම ජෝර්ජ්ස් රෙමි වූ ඔහු හර්ජ් ලෙස ප්‍රචලිත වුයේ මේ නිසයි.

1907 බ්‍රසල්ස් නුවර උපන් මොහු සිතුවම්කරණයට යොමු වුයේ 1921 දියි. ඒ ඔහු බාලදක්ෂ හමුදාවේ සිටින විටයි. ටිං ටිංගේ රහස් පරීක්ෂක ක්‍රියාන්විත නිර්මාණයට හේතු වන්නට ඇත්තේ ඔහුගේ බාලදක්ෂ හමුදා ජීවිතය බව ඔහු වරෙක ප්‍රකාශ කරනු ලබනවා. 1983 මාර්තු 3 වනදා ඔහු මිය යන්නේ ටිං ටිං නම් අමරණිය චිත්‍ර කතා චරිතය ලොවට භාර කරමින්. මිය යන විට ඔහු තවත් ටිං ටිංගේ වික්‍රම ඇතුළත් අලුත් කතාවක් සිතුවම් කරමින් සිටියා. නමුත් ඔහුට එය නිම කිරීමට හැකියාව ලැබෙන්නේ නෑ.

හර්ජ්ගේ කෞතුකාගාරය


75 වන උපන්දිනයට නිකුත් කළ කාසිය (emuenzen.de)
75 වන උපන්දිනයට නිකුත් කළ කාසිය (emuenzen.de)
ලොව වටා මෙම චරිතය කෙතරම් ප්‍රසිද්ධ වූවාද කියනවානම් ටිං ටිංගේ 75 වන උපන් දිනයේදී යුරෝ 10ක වටිනාකමින් යුත් කාසියක් නිකුත් කරන්නට බෙල්ජියම් රජය පවා තීරණය කරනවා. ලොව පුරා ටිං ටිං සැමරීම සඳහා විවිධ උත්සව පවත්වනවා. බෙල්ජියමේ බොහෝ දුම්රිය නැවතුම්පොළවල් වල ටිං ටිංගේ සිතුවම් දකින්නට පුළුවන්.
ටිං ටිංට වෙන් වූ කෞතුකාගාර අතරින් ප්‍රධාන කෞතුකාගාරය ලෙස 2009 වර්ෂයේ බෙල්ජියමේ විවෘත කරන ලද හර්ජ්ගේ කෞතුකාගාරය හදුන්වන්නට පුළුවන්. මෙහිදී පළමුවෙන්ම හර්ජ්ගේ අතින් නිර්මාණය වූ චිත්‍ර සටහන් 80ක් හා ජයාරූප 800ක් පමණ නරඹන්නට පුළුවන්. ඒ වගේම ටිං ටිං චරිතය ආශ්‍රිතව නිර්මාණය වූ සිහිවටන මිලදී ගැනීමේ ස්ථානයක් හර්ජ් කෞතුකාගාරය තුළ පිහිටා තිබෙනවා. ලොව වටා ටිං ටිං රසිකයන් සඳහා සිහිවටන මිලදී ගැනීමේ වෙළදසැල් පිහිටා තිබෙනවා, ඒ අතරින් බෙල්ජියමේ බ්‍රසල්ස් නුවර හා එංගලන්තයේ ලන්ඩන් නගරය ප්‍රසිද්ධයි. කුඩා කාලයේදී අපේ වීරයෙක් වූ ටිං ටිං චිත්‍ර කතා චරිතයට වයස අවුරුදු 87 පසු කළත් තවත් බොහෝ කල් කුඩා සිත් තුළ වීරයෙක් ලෙස බුහුමන් ලබමින් පසු වේවි.

විශේෂ ස්තූතිය
සටහන : http://sinhala.roar.lk

Wednesday, November 30, 2016

විනීෂියා ගමගේ නැමති බාලදක්ෂිකාව

අහසේ මාලිගා හදන්න එපා! පොළොවේ පය ගසා ජීවත් වෙන්න!

බාලදක්ෂිකා සංගමයේ හිටපු ප්‍රධාන කොමසාරිස් - විනීෂියා ගමගේ

ප්‍රවීණ විද්‍යා ආචාර්යවරියක හා සමාජ සේවිකාවකද වන විනීෂියා ගමගේ මහත්මිය ශ්‍රී ලංකා බාල දක්ෂිකා සංගමයේ හිටපු ප්‍රධාන කොමසාරිස්වරියක හා සභාපතිනියක වන්නීය. පසුගියදා පැවැත්වුණු දේවි බාලිකා විද්‍යාලීය වාර්ෂික ත්‍යාග ප්‍රධානෝත්සවයේදී ‘අභිමානවත් ආදී දේවි දියණිය’ ලෙස උපහාර ලැබුවා ය.

වියපත් වුණත් ඇගේ වත කමල තවමත් සොඳුරුයි. මුව පුරා විසිරුණු පිවිතුරු සිනා රැල්ල යහපත් සිතිවිලිවලින් පිරුණු ඇගේ දයාබර හදවතේ මහිමය කියාපාන කැටපතක් හා සමානයි. ලෙංගතු සිනාවකින් යුතුව දෑත් එක්කොට “ආයුබෝවන්” කියමින් ඈ අප පිළිගත්තේ කාලෙකින් පස්සේ හමුවෙන සමීප නෑදෑයෙකු පිළිගන්නා තරම් සෙනෙහසින්. 

පසුගියදා කොළඹ බොරැල්ලේ දේවි බාලිකා විද්‍යාලයීය 2016 වාර්ෂික ත්‍යාග ප්‍රදානෝත්සවයේදි “අභිමානවත් ආදි දේවි දියණිය” ට හිමි උත්තමාචාරයෙන් පිදුම් ලත් ඈ ශ්‍රී ලංකා බාලදක්ෂිකා සංගමයේ සභාපතිනියක හා ප්‍රධාන කොමසාරිස්වරියකව සිටි විනීෂියා ගමගේ මහත්මිය. දේවි බාලිකා විද්‍යාලයේ මුල්ම ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමේ සාමාජිකාවක වූ ගමගේ මහත්මිය විසින් රට දැය සමය උදෙසා ඉටු කරන ලද අනූපම මෙහෙවර සලකමින් මෙම සම්මානයෙන් ඇය පුදනු ලැබුවා. 

“අද කාලෙ කාන්තාවන් මුහුණ පාන ගැටලු බොහොමයකට මුල ඈ තුළ ඉවසිලිමත් බවක් නැති කමයි. ක්ෂණික කෝපය හා ආශාවන් පසුපස අධික ලෙස හඹා යෑම වර්තමාන සමාජ පිරිහීමට මූලික හේතුවක්” යැයි පවසමින් ඈ අප හා පිළිසඳර ඇරැඹුවා. 

කාන්තාවන් අහසේ මාලිගා තනන්නට යෑම සුදුසු නෑ. පොළවේ පය ගසා ජීවත් වන්නට පුංචි කාලේ පටන්ම දූවරුන්ට පුරුදු පුහුණු කළ යුතුයි. අධ්‍යාපනයෙන් කොපමණ ඉහළ ගියත් ගැහැනු දරුවන් හොඳින් උයන්නට - පිහන්නට හා ගේ දොර වැඩපළ කරගන්නට පුරුදු පුහුණු විය යුතුයි. රූමත් බවත්, උගත්කමත් පමණක් තිබුණාට කාන්තාවකගේ ජීවිතය පරිපූර්ණත්වයට පත්වන්නේ නෑ. විවාහ වුණත් නැතත් කාන්තාවක් අතින් තම දෙමව්පියන්ට, සහෝදර සහෝදරියන්ට සහ සමාජයට ඉටු විය යුතු මෙහෙවර නොඅඩුව ඉටු කළ යුතුයි.” ඇය කියනවා. දැනට ජීවන ගමගේ අසූ එක් වැනි සලකුණ පසු කරමින් සිටින ඇය තවමත් එදා මෙන්ම උද්‍යෝගයෙන් හා ක්‍රියාශීලීව කටයුතු ක‍රනවා.

1956 බුද්ධ ජයන්තිය නිමිත්තෙන් ආචාර්ය ආනන්ද ගුරු‍ෙග්, එන් කිව් ඩයස් හා බෝගොඩ ප්‍රේමරත්න යන මහත්වරුන්ගේ මූලිකත්වයෙන් ඇරැඹි බෞද්ධ ශිෂ්‍ය සංවිධානයේ ආරම්භක සාමාජිකාවක් වන ඇය සෞඛ්‍යදාන ව්‍යාපාරය හා සර්වෝදය ව්‍යාපාරයේ ද ආරම්භක සාමාජිකාවක්. 

ශ්‍රී ලංකා බාලදක්ෂිකා සංගමයේ එකොළොස්වැනි බාලදක්ෂිකා සංගමය වූ විසාකා විද්‍යාලයීය බාලදක්ෂිකා සංගමයේ බාලිකාවක් ලෙස සංගමයට එක් වූ ඇය එහි විවිධ තනතුරු දරමින් පැමිණි මග නතර වූ‍ෙය් 1983 මාර්තු මාසයේදී සංගමයේ ප්‍රධාන කොමසාරිස් තනතුරට පත්වෙමින්. 1990 දක්වා ඇය එම තනතුරෙහි කටයුතු කළා. පසු කලෙක බාලදක්ෂිකා සංගමයේ සභාපතිනියක ලෙස ද කටයුතු කළ ඇය විසින් ක්‍රියාවට නංවන ලද වැඩසටහන් අතරින් 1984 කොළඹ බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේදී පැවැත්වුණ “තාරුණ්‍යයේ හඬ” සම්මන්ත්‍රණය, කැන්දලියැද්ද පාළුවේ ඇරැඹුණු දිළිඳු පවුල් 10කට නිවාස දහයක් ඉදිකර දීමේ ව්‍යාපෘතිය, ජනාධිපති බාලදක්ෂිකා සම්මානය හඳුන්වා දීම, වැඩිහිටි සරණ ව්‍යාපෘතිය, මතට ඇබ්බැහිවූළුන් මුදවා ගැනීමේ ව්‍යාපෘතිය, ජල හා සනීපාරක්සක පහසුකම් සැපැයීමේ ව්‍යාපෘතිය, ග්‍රාමීය කාන්තාවන්ට ස්වයං රැකියා පුහුණුව හා සෞඛ්‍ය හා පෝෂණ දැනුම ලබා දීමේ වැඩසටහන් විශේෂයෙන් කැපී පෙනෙනවා.

මින් අමතරව බන්ධනාගාර රැඳවියන් ගේ පවුල් සඳහා සුභසාධන සංගමයක් ඇරැඹීම, ශ්‍රී ලංකා විශ්ව විද්‍යාල කාන්තාවන්ගේ සම්මේලනය, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ ආධාරයෙන් දියත් කළ වැඩිහිටි සරණ ව්‍යාපෘතිය, ජාතික තරුණ සම්මාන අධිකාරිය හා වැල්ලවත්ත ජ්‍යෙෂ්ඨ බාලදක්ෂිකා සංගමය ඇගේ මූලිකත්වයෙන් බිහිවුණු තවත් සංවිධාන කිහිපයක්. 

එක්දහස් නවසිය තිස් පහේ ඔක්තෝබර් මාසෙ දාසය වැනිදා වැල්ලවත්තේ හැම්ඩන් පටුමගෙහි දයා පාරෙහි හැම්ඩන් වීලා නිවසෙහි මෙළොව එළිය දුටු ඈ විනීෂියා එතල් ප්‍රනාන්දු. ඇගේ පියා රාජ්‍ය සේවයේ නිලධාරියකු ලෙස ආහාර හා කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව රජයේ විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව සහ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවෙහි සේවය කළා. ඇගේ මව එතල් වෙරෝනිකා රොද්‍රිගු සිව් දෙනකුගෙන් යුතු දරු පවුල රැකබලාගෙන ගෘහනියක ලෙස කටයුතු කළා. නිනෙත් ඇගේ වැඩිමල් සහෝදරිය. ඩඩ්ලි සහ තිලක් සොහොයුරන්.

විනීෂියා මූලික අධ්‍යාපනය ලැබුයේ වැල්ලවත්තේ ඇරතියුසා විද්‍යාලයෙන්. තුන්වැනි ශ්‍රේණියේදි බම්බලපිටියේ විසාකා විද්‍යාලයට ඇතුලත් වුණු ඈ අ.පො.ස. සාමාන්‍ය පෙළ පන්තිය දක්වා ම එහි ඉගෙනුම ලැබුවා. උසස් පෙළ විද්‍යා විෂය ධාරාව තෝරා ගත් විනීෂියාට දිනක් ඇගේ යෙහෙළියක වූ රන්ජනී දිසානායක එක්තරා පුවත්පත් දැන්වීමක් පෙන්වූවා. ඒ 1954 වසර. කොළඹ බොරැල්ලේ කාසල් වීදියේ අලුතින් කාන්තා විද්‍යාලයක් ආරම්භ කරන්නට යන බවත් විද්‍යා විෂය ධාරාවෙන් උසස් පෙළ හදාරන්නට කැමති ශිෂ්‍යාවන් සීමිත සංඛ්‍යාවක් පමණක් බඳවා ගන්නා බවත් ඒ දැන්වීමෙහි සඳහන් වී තිබුණා. 


“විහිළුවට වගේ අපිත් මේ පාසලට ඉල්ලුම් පත්‍රයක් යවලා බලමුද?”යි විනීෂියා ගේ මිතුරිය ඇසුවා. ඒ අනුව අලුත් පාසලට ඔවුන් අයැදුම් පත් දෙකක් තැපැල් කළා. එවකට විසාකාවෙ හිටපු විදුහල්පතිනිය වූ පුලිමුඩ් මහත්මියට මේ බව ආරංචි වුණා. ඇය විනීෂියාට විද්‍යා විෂය උගන්වාපු ගුරුතුමිය. විනීෂියා සහ රංජනී කැඳවූ විදුහල්පතිනිය එලෙස ඉල්ලුම් කිරීමට හේතු විමසුවා. නොයන ලෙසට අවවාද කළා. ඒත් යොවුන් ජීවයෙන් පිරුණු යුවතියන් දෙදෙනාටම අලුත් පාසල් අත්දැකීම ලැබීමේ කුතුහලයෙන් මිදෙන්නට බැරි වුණා. ඔවුන් කාසල් වීදියේ කාන්තා විද්‍යාලයේ (වර්තමාන දේවි බාලිකා විද්‍යාලය) පළමුවන ශිෂ්‍යාවන් සිය දෙනා අතරට එක් වුණා.

අලුත් පාසලේ විදුහල්පතිනිය ආචාර්ය විමලාද සිල්වා මහත්මිය. ඇය විද්‍යාලයේ විදුහල්පති ධූරයත් දැරුවා. පන්ති භාර ගුරුතුමිය කල්‍යානි අබේසිරිවර්ධන මෙනෙවිය. විමලා ද සිල්වා මහත්මියගෙන් පසුව දේවි බාලිකා විද්‍යාලයේ විදුහල්පතිනිය ලෙස පත් වුණේ ඇයයි. මුල්ම ගුරු මණ්ඩලය හය දෙනයි. ඒ ආචාර්ය විමලා ද සිල්වා, කල්‍යාණි අබේසිරිවර්ධන, කාමිනී මීදෙනිය, අයිරාංගනී ගොපල්ලව, ඒඩා අමරසිංහ, මේවීස් ප්‍රනාන්දු යන මෙනෙවියන්. උසස් පෙළ විද්‍යා පන්තියේ විනීෂියා සහ රන්ජනී ඇතුළුව සිසුවියන් හත් දෙනයි. 

අලුත් පාසල හැම අතින්ම අලුත්. අලුත් ශිෂ්‍යාවන්, අල්ත් ගුරුතුමියන්, අලුත් පරිසරයක්. විසාකා විද්‍යාලයත් සමඟ සසඳන විට අලුත් පාසල පුංචි ටකරන් ශාලාවක පැවැත්වුණු පන්තිකාමර කිහිපයක් පමණයි. විද්‍යා අංශයෙන් ඉගෙන ගත්තත් විද්‍යාගාරයක් නොතිබුණු නිසා ඔවුන් භෞතික විද්‍යා හා රසායන විද්‍යා පර්යේෂණ කරන්නට ගියේ මරදානේ කාර්මික විද්‍යාලයේ විද්‍යාගාරයටයි. එවකට කාර්මික විද්‍යාලයේ අධ්‍යක්ෂවරයා ලෙස කටයුතු කළේ ආචාර්ය විමලා ද සිල්වා මහත්මියගේ සැමියා වූ ආචාර්ය එස්.එල්. ද සිල්වා මහතා. උසස් පෙළ රසායන විද්‍යා ගුරුවරයා වූයේ ප්‍රවීණ විද්‍යා ආචාර්යවරයකු වූ ජිනපාල මහත්මයා. 

උසස් පෙළ විභාගයෙන් හොඳින් සමත් වුණත් විශ්ව විද්‍යාලයට යන්නට ලකුණු කිහිපයක් මදි වූ හෙයින් 1958දි විනීෂියා මහරගම ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාලයට ඇතුල් වුණා. විද්‍යා පුහුණු ගුරුවරියක ලෙස 1959 දි එයින් පිට වුණා. ගුරුවිදුහලට පිවිසෙන්නට පෙර ටික කලක් ඈ බුද්ගමුව ප්‍රාථමික විදුහලේ ගුරුවරියක ලෙස කටයුතු කළා. ගුරු විද්‍යාලයෙන් පිට වූ ඇයට දේවි බාලිකා විද්‍යාලයේ ම විද්‍යා ගුරුවරියක ලෙස සේවයට එක් වන්නට අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ 1960 වසරේදි. 

දේවි බාලිකා විද්‍යාලයේ බාල දක්ෂිකා සංගමය අරඹා එහි මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කරන්නට ඇයට අවස්ථාව උදා වුණේ එහි ඉගැන්වූ කාලෙදි. සාමාන්‍ය පෙළ ශිෂ්‍යාවන්ට විද්‍යා විෂය ඉගැන්වූ විනීෂියා තමා විසින් ම සකස් කළ ප්‍රශ්න පත්‍ර සිසුවියන්ට බෙදා දුන්නා. ඉගැන්වූ පාඩමක් පන්තියේ හැම සිසුවියකටම හොඳින් අවබෝධවන තුරු ඇය අලුත් පාඩමක් ඇරැඹූයේ නෑ. සතයක්වත් අය නොකර දුර්වල සිසුවිය්නට අමතර පාඩම් කියා දුන්නේ පාසලින් පසු නතරවෙලා. ඇගෙන් උගත් සෑම ශිෂ්‍යාවක්ම විද්‍යා විෂය ඉහළින් ම සමත් වුණු අතර ඇගේ දස්කම් හා කැපවීම අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ පැසැසුමට ලක් වුණා. පාසල් අවධියේ පටන්ම විවාද කණ්ඩායමේ සාමාජිකාවක වූ ඇය දේවි දියණියන්ට ද ඒ දැනුම ලබා දුන්නා. බාලදක්ෂ සංගමය, බෞද්ධ සංගමය, විද්‍යා සංගමය වැනි සංගම් භාරව කටයුතු කළ ඇය දේවි බාලිකා විද්‍යාලයේ ආදි ශිෂ්‍ය සංගමයේ නිර්මාතෘවරියයි. විද්‍යාලයට නේවාසිකාගාරයක් තැනීමට මුල් වී කටයුතු කළේ ද ඇයයි. 

1974 ගාල්ලට ස්ථාන මාරුවක් ලබා ගිය ගමගේ මහත්මිය යළි කොළඹට ඇවිත් කැමැත්තෙන් ම තෝරා ගත්තේ වැඩි දෙනෙකු යන්නට අකමැති වූ පාසලක්. ඒ දෙමටගොඩ ශාන්ත ජෝන් පිරිමි විදුහල. නාගරික දිළිඳු පිරිමි ළමුන්ගේ පාසලක් වූ එහි ඉගෙනුම ලැබු‍යේ අඩු ආදායම් ලාභී පවුල්වල දරුවන් පිරිසක්. ඔවුන්ගේ දිළිඳු බව හා පවුල් පරිසරය වටහාගෙන දැඩි ඉවසීමෙන් හා කැපවීමෙන් පුරා වසර හයක් ඇය ඒ පාසලේ සේවය කළා. ඒ කාලය තුළ නොමඟ යමින් සිටි දරුවන් පිරිසක් විශ්මය ජනක ලෙස යහමඟට හරවා විභාගය සමත් කරන්නට ඇයට හැකිවීම ගුරු දිවියේ ඇය ලැබූ විශාලතම සතුට බව ඇය කියනවා. 

දේවි බාලිකා විද්‍යාලයීය වර්ෂික ත්‍යාග ප්‍රද‍ානෝත්සවයෙ හි ප්‍රධාන ආරාධිත අමුත්තා ‍ලෙස ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවේ සභාපතිනිය ආදි ශිෂ්‍ය ආචාර්ය දීපිකා උඩගම මහත්මිය සහභාගි වූ අතර, එහිදී එම මහත්මිය සමඟ විදුහල්පතිනි ප්‍රදීපා සමරසිංහ මහත්මිය හා හිටපු විදුහල්පතිනී කල්‍යාණිද සොයිසා මහත්මිය විසින් හිටපු බාලදක්ෂ ප්‍රධාන කොමසාරිස් සමාජ සේවිකා ආදි ශිෂ්‍ය විනීෂියා එතෙල් ගමගේ මහත්මියට “අභිමානවත් ආදි දේවි දියණිය” උපහාරය පිළිගන්වන ලද අවස්ථාව.
ශ්‍රී ලංකා බාලදක්ෂිකා ව්‍යාපාරයේ කටයුතුවලට වැඩියෙන් යොමු වීමට සිදු වූ හෙයින් ඇය 1982 දී විශ්‍රාම ලබා ගත්තා. එතැන් පටන් අද දක්වා ම බාලදක්ෂ ව්‍යාපාරයෙහි කටයුතුවලට යොමුවූ ඇය අදත් ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන පරීක්ෂකවරියක ලෙස කටයුතු කරනවා. 

හිටපු පොලිස් අධිකාරීවරයකු හා පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවේ ගොඩනැඟිලි අංශයේ අධ්‍යක්ෂවරයකු ලෙස කටයුතු කළ නිහාල් ගමගේ සමඟ විවාපත් වූ ඇයගේ පුතා දමින්ද ගමගේ. ඔහු අද කැනඩාවේ මැරියට් ‍ොහ්ටල් සමූහ සමාගමේ තොරතුරු තාක්ෂණය පිළිබඳ කලාප කළමනාකරු ලෙස කටයුතු කරනවා. ඔහුගේ දියණියන් දෙදෙනා සහ පුතු ඇයට ආත්තම්මා පදවිය උරුම කර දීලා. එක පුතකු වැදුවත් දහසකුත් එකක් දැයේ දියණිවරුනට හා පුතුන් රැසකට ආදරණීය මවක වූ විනීෂියා ගමගේ මහත්මිය ඔවුන්ට සෙවනත්, උපකාරත් රැකවරණත් නිර්ලෝභීව පරිත්‍යාග කළ අවස්ථා අපමණයි. දහසක් දෙනා දුකින් මුදවාගෙන ඔවුන් ගේ නැණැස පාදනනට සමත් වූ පිනෙන් ඇය දීර්ඝායු ලබන බව ඇය විශ්වාස කරනවා.

අවුරුදු 53ක් තිස්සේ දියවැඩියා රෝගයෙන් පෙළෙන ඇය වසර 49ක් පුරා ඉන්සියුලින් එන්නත ලබා ගන්නවා. වියපත් බව හෝ රෝගී බව මොහොතකටවත් ඇගේ ක්‍රියාශීලි දිවියත් අධිෂ්ඨානශීලී සමාජ මෙහෙවරත් නවතාලන්නට සමත් වී නෑ. “ගැහැනියක ලෙස ඉපදීම ම එක්තරා අභියෝගයක්. තමා හමුවට එන අභියෝග සියල්ලට ම දිරියෙන් හා ඉවසීමෙන් මුහුණ දීමෙන් තමා තුළ ඇති ශක්තිය ලොවට විදහා පෑම කාන්තාව අත්පත් කර ගන්නා විශාලතම ජයග්‍රහණයයි” ඇය කියන්නේ දැඩි ආත්ම විශ්වාසයකින් යුතුවයි.

විශේෂ ස්තූතිය

Monday, November 28, 2016

නීතීඥ ජනප්‍රිත් ප්‍රනාන්දු බාලදක්ෂ නියෝජ්‍ය ප්‍රධාන කොමසාරිස් ධූරයට


https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1135255979925989&set=a.116950161756581.17668.100003247947404&type=3&theater
නීතීඥ ජනප්‍රිත් ප්‍රනාන්දු මහතා ශ්‍රී ලංකා බාලදක්ෂ මූලස්ථාන පරිශ්‍රයෙහි පැවති විශේෂ උත්සවයකදී පසුගිය දා (26-11-2016) නිල වශයෙන් නියෝජ්‍ය ප්‍රධාන කොමසාරිස් ධූරයෙහි වැඩ භාරගනු ලැබීය. ශ්‍රී ලංකා බාලදක්ෂ සංගමයේ ප්‍රධාන කොමසාරිස් සම්මානීය මහාචාර්ය නිමල් ද සිල්වා, වැවිලි කර්මාන්ත අමාත්‍ය නවීන් දිසානායක මහතා, වාරිමාර්ග/රාජ්‍ය හා ජල සම්පත් කළමනාකරණ අමාත්‍ය අජිත් පී. වසන්ත සේනානායක, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී මයන්ත දිසානායක, ශ්‍රී ලංකා බාලදක්ෂ කමිටු සභාපති ශ්‍රීනාත් ගුණරත්න ඇතුලු ජාතික බාලදක්ෂ මූලස්ථාන කොමසාරිස්වරුන්, දිස්ත්‍රික් කොමසාරිස්වරුන් හා සම්භාවනීය අමුත්තන් රැසක් ද මෙම විශේෂ අවස්ථාවට සහභාගී වූහ.


ඔහු කොළඹ 03 ශාන්ත තෝමස් තෝමස් කුමර විද්‍යාලයෙන් මූලික අධ්‍යාපනය ලැබූ අතර පසුව ගල්කිස්ස ශාන්ත තෝමස්  විද්‍යාලයට ඇතුලත් වූයේ ය. පසුව ශ්‍රී ලංකා නීති විද්‍යාලයට ඇතුලත් ව නීති උපාධිය දිනා ගැනීමෙන් අනතුරුව 1992 ජුනි මස ශ්‍රී ලංකා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නීතිඥයෙකු ලෙස දිවුරුම් දෙනු ලැබිණ.

1979 වසරේ දී 39 වන කොළඹ ශාන්ත තෝමස් තෝමස් විද්‍යාලයීය බාලදක්ෂයෙකු ලෙස ලෝක බාලදක්ෂ සහෝදරත්වයට සම්බන්ධවන ඒ මහතා මොරිස් වේරගොඩ, ක්ලෝඩ් හල්පේ මහත්වරුන්ගෙන් පසුව සහ වර්තමාන කොළඹ ශාඛාව බාලදක්ෂ සංගමයේ දිස්ත්‍රික් කොමසාරිස් සුරේන් වික්‍රමතිලක මහතාගේ නායකත්වය යටතේ බාලදක්ෂ නායකයා බවට පත් විය. තරුණ ජවය හා නායකත්වයෙන් පිරි බාලදක්ෂ නායකයෙකු ලෙස කොළඹ බාලදක්ෂයන් අතර අතිශය ජනප්‍රියක්වයට පත්ව සිටි අතර 1983 වසරේදී අනුරාධපුරයේ පැවති පළමුවැනි බාලදක්ෂ තරුණ සමුළුවෙහි සභාපති ලෙස තේරී පත්විය. ඔහු සතුව පැවති නායකත්වය හැකියාවන් සහ දක්ෂතාවයන් පරිණත බවට පත් කිරීමට මෙම තරුණ සමුළුව හැරවුම් ලක්ෂයක් වූ බව නිසැකය. බාලදක්ෂයෙකු ලෙස දිනාගතහැකි උසස් සම්මානය වන ජනාධිපති සම්මානය  1984දී දිනාගනු ලැබූ  අතර වයස අවුරුදු 22 දී තරුණ නායකයෙකු ලෙස 1989 වසරේ දී ලී පදක්කම ද දිනාගත්තේ ය. වෘත්තීය ජීවිතය හා බාලදක්ෂ ජීවිතය තුළ නිරන්තර ව මුහුණේ රැදි ප්‍රීතිමත් සිනහවත් පරමාදර්ශී නායකත්ව ලක්ෂණත් ඔහුගේ අනාගත ගමන ස්ථීර කළේය. 

ඒ මහතා සතු සුවිශේෂී නායකත්වය ගුණය හා වෘත්තිය නෛපූන්‍යත්වය යොදාගනිමින් දීර්ඝ කාලීන මූල්‍ය හා උපාය මාර්ග සැලසුම් හේතුවෙන් බංග්ලාදේශය අග්‍රාමාත්‍ය වරයාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් ඩකා හි පැවති 24වැනි ආසියානු පැසිෆික් කලාපීය බාලදක්ෂ සමුළුවේ දී ඔහු කලාපීය බාලදක්ෂ කමිටුවට (APRSC)තේරී පත් විය. බංග්ලාදේශය අග්‍රාමාත්‍ය ෂික් හසීනා එම සමුළුවෙහි සභාපතිත්ව දරනූ ලැබීය. මෙවැනි කීර්තිමත් තනතුරකට (RSC/APR) ශ්‍රී ලාංකිකයෙකු තේරී පත් වූ ප්‍රථම අවස්ථාව මෙය වූ අතර ඉන් පෙර 2007-2012 කාල සීමාව සඳහා ඔහු කලාපීය කළමනාකරණ උප කමිටුවේ සභාපති ලෙස සේවය කළේය. බාලදක්ෂ ව්‍යාපාරය නියෝජනය කරමින් ඔහු රටවල් ගණනායක බොහෝ සම්මන්ත්‍රණ හා වැඩමුළු සම්පත් දායකයකු ලෙස කටයුතු කර ඇති අතර දැනට ලෝක බාලදක්ෂ සංගමයේ ගෝලීය සහායක කමිටුවේ සමූහයේ සභාපති ලෙස ද මෑතක සිට ඔහු අභ්‍යන්තර තත්ත්ව විගණන ලෙස ද පත්කරනු ලැබීය. ආසියානු පැසිපික් කලාපය නියෝජනය කරමින් ලෝක බාලදක්ෂ සංගමයේ මෙම සුදුසුකම් ලබා ගත් පළමු ආසියාතිකයා ද වේ.

ජාතික සහ ජාත්‍යන්තර වශයෙන සම්මාන ගණනාවක්ම පිරිණමා ඇති අතර ඒ අතරින් පිලිපීන ජනරජය විසින් ලෝකඩ TAMARAW සම්මානය සුවිශේෂී වේ. තායිවානය ජනරජය විසින් පිරිණමනු ලැබූ හරිත ජේඩ් සිංහයා සම්මානය ද ඔහුගේ නායකත්වය සඳහා ලෝව නන්දෙසින් ලැබූ කිත් පැසසුම් අතර ඉහලින්ම ඇති සම්මානයකි. 

වයස අවුරුදු 49ක සේවා කාලයේදී බාලදක්ෂ ව්‍යාපාරයෙහි අනාගත අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් ලෝක බාලදක්ෂ ප්‍රජාව වෙත සිදුකළ මෙහෙවර අනභිබවනීය වේ. වසර ගණනාවක් පුරා නීතිඥ වෘත්තියෙහි නියැලෙමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය, අභියාචනා අධිකරණය,මහාධිකරණය,දිසා අධිකරණය, මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය, කම්කරු විනිශ්චය සභාවෙහි හා සමාගම් ලේකම්වරයෙකු ලෙස ද රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික අංශයේ සංවිධාන නීති උපදේශකයෙකු ලෙස ද සේවය කර ඇති අතර ඒ මහතා ජාතික බාලදක්ෂ මූලස්ථානයෙහි ජාත්‍යන්තර කොමසාරිස්වරයා ලෙස ලෙස ප්‍රශංසනීය සේවයක් ද ඉටු කළේය. මෑත ඉතිහාසයෙහි වැඩිම ජාත්‍යන්තර බාලදක්ෂ කඳවුරු සංඛ්‍යාවකට වැඩිම බාලදක්ෂයන් පිරිසක් සහභාගී වූ යුගය ලෙසින් ද මෙම වකවානුව ඉතිහාසයට එක් ව තිබේ. ඒ අතර ලෝක බාලදක්ෂ සංගමයෙහි හා ජාත්‍යන්තරයෙහි වැඩිම අවධානයක් දිනාගනිමින් 24වැනි කලාපීය බාලදක්ෂ ජම්බෝරිය හා 6වැනි ලෝකබාලදක්ෂ සමුළුව ද මෙරටෙහි පැවැත්වීමට අවස්ථාව ලැබුණේද ඔහු සතුව පැවති කැපවීම හා දක්ෂතා හේතුවෙනි. 

ඉදිරි කාලය තුළ සමස්ත බාලදක්ෂ ප්‍රජාව වෙනුවෙන් වඩාත් උපරිම සේවයක් ලබා දෙන්නට නව නියෝජ්‍ය ප්‍රධාන කොමසාරිස් ලෙස පත් වූ නීතීඥ ජනප්‍රිත් ප්‍රනාන්දු මහතා වෙත SCOUTING සඟරාවේ සුභ පැතුම් එක් කරමු.












more scouting news update on https://www.facebook.com/baladaksha.srilanka









Sunday, November 20, 2016

හර්ෂණ කරුණාතිලක නැමති බාලදක්ෂයා

මතුගම ආනන්ද ශාස්ත්‍රාලීය ආදී සිසුවෙකු වන හර්ෂණ කරුණාතිලක මහතා ඉන්දුනීසියාවේ , ජකාර්තා නුවර පැවති IMA Film Festival සම්මාන උළලේදී, 'හොඳම කැමරා අධ්‍යක්ෂණය' වෙනුවෙන්, රටවල් 155 ක් අභිබවමින් රන් සම්මානය දිනා ගැනීමට සමත් වී ඇත. ඔහු කැමරා අධ්‍යක්ෂණය කරන ලද 'සදී' චිත්‍රපටය වෙනුවෙන් මේ සම්මානය හිමි වී ඇති අතර, මෙය ඔහුගේ ප්‍රථම ප්‍රධාන කැමරා අධ්‍යක්ෂණයයි. මව් සෙනෙහස නොලත් වැදී දරුවෙකුගේ අනුවේදනීය කතාවක් ඇසුරින් නිර්මාණය වූ 'සදී' චිත්‍රපටයේ රංගන දායකත්වය ජීවන් කුමාරතුංග, රොෂාන් පිලපිටිය ඇතුළු පිරිසයි. මීට අමතරව ආදී වාසීන් පිරිසක් ද මෙහි රංගනයට දායක වීම විශේෂ සිදුවීමකි.

පරිගණක ආයතනයක සේවය කළත් මගේ හිත තිබුණේ කලාවට. එදා තමයි මං මුලින්ම සිනේ කැමරාවක් දැක්කේ. බුද්ධික මංගල තමයි මාමලගේ ගෙදර රූ ගත කරපු නිර්මාණයේ කැමරා අධ්‍යක්ෂවරයා. මං ඔහු ළඟට කිට්ටුවෙලා කැමරාව දිහා ඇස් නොපියා බලන් හිටියා. එදා කැමරාව දෙස නෙත් නොපියා බලා සිටි හර්ෂණ කරුණාතිලක අද සහාය කැමරා අධ්‍යක්ෂවරයෙක්. නූතන තාක්ෂණික කැමරා මෙවලන් පිළිබඳ හසල දැණුමක් ඇති ඔහු මේවන විට ෆයින් විෂන් ආයතනයේ සේවය කරයි. චිත්‍රපට දෙකක කැමරා අධ්‍යක්ෂ ලෙසත් චිත්‍රපට 14 ක සහ එක් ටෙලි නාට්‍යක සහාය කැමරා අධ්‍යක්ෂ ලෙසත් ටෙලි නාට්‍ය පහකට නිර්මාණ ශීලී දායකත්වයත් සපයා තිබෙනවා.

* අපි මේ කතාව ඔබේ පාසල් කාලයෙන්ම අරඹමු?
මතුගම ආනන්ද ශාස්ත්‍රාලයේ උසස් පෙළ දක්වා අධ්‍යාපනය ලැබුවා. බාලදක්ෂ ව්‍යාපාරය ඔස්සේ කලා කටයුතු සඳහාත් සහභාගි වුණා. පාසැල් විෂය බාහිර කටයුතු වලදී ඉමහත් උද්යෝගයෙන් කටයුතු කල ඔහු ජනාධිපති බාලදක්ෂයෙක්. පාසල් කාලයේ සිට ම කලාවට මෙන්ම පරිගණක පැත්තටත් ලැදියාවක් තිබුණු නිසා ඒ ඔස්සේ වැඩිදුර අධ්‍යාපනය ලබා, තොරතුරු තාක්ෂණ ආයතනයක වැඩ කළා. අහම්බෙන් මට අවස්ථාවක් ලැබුණා දර්ශන තලයකට යන්න, මේ දර්ශන තලය තිබුණෙ තිස්ස විජේසිංහ මගෙ මාමගෙ ගෙදර. මෙහිදී මට මුණ ගැහුණු බුද්ධික මංගල අයියා තමයි මාව කලාවට ගේන්නේ. එයා මාව සී පික්සල් ආයතනයට හඳුන්වා දුන්නා. මේ ආයතනයේ සංස්කරණ සහාය ශිල්පියෙක් ලෙස කටයුතු කරද්දි මගේ නම පළමුවෙන් පළවුණේ ටිකිරි හපන්නු කියන ටෙලි නාට්‍යයෙ. ආලෝක කරන සහායක ශිල්පි, අහංකාර නගරය. ශ්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය පටිගත කිරීම, දිය යට ගිනි, ලොක්කයියා. කැමරා සහායක, සුන්දරයි ජීවිතේ යන ටෙලිවල මගේ නම් පළවුණා. මේ අවස්ථා මට ලබා දුන්නේ නිෂ්පාදන කණ්ඩායම බාරව සිටි පාලිත ගොඩගේ මහත්තයයි.

* සිනමාකරණයට දොර විවර වෙන්නෙ කොහොමද?
ටෙලි නාට්‍ය කරගෙන යන අතරෙ මට මුණ ගැහෙන රොහාන් වැලිවිට මහත්තයා තමයි මාව සිනමාව පැත්තට යොමු කළේ. කැමරා අධ්‍යක්ෂ එම්. ඒ. ගපූර් මහතාගේ සහායක ලෙස වස්සානේ සෙනෙහස චිත්‍රපටයේ තමයි පළමුවෙන් වැඩ කළේ. දැනට චිත්‍රපට 14 ක කැමරා සහායක ලෙස වැඩ කර තිබෙනවා. සදී, සූම් යන චිත්‍රපට දෙකේ කැමරා අධ්‍යක්ෂක ලෙස වැඩ කළා.

* මෙතෙක් වැඩ කරපු චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂවරුන්ගෙන් වඩා කැමති කා සමඟ වැඩකරන්නද? ඒ ඇයි?
වැඩ කරපු හැමෝටම කැමතියි. ඒ අතරින් වී. සිවදාසන්, සුදේශ් වසන්ත පීරිස්, චන්ද්‍රරත්න මාපිටිගම, සනත් ගුණතිලක යන මහත්වරුන් සමඟ වැඩ කරන්න වඩාත් කැමතියි. එයට හේතුව තමයි, ඔවුන් හරිම සැහැල්ලුවෙන් වැඩකරන්නේ. අනික ඉගෙන ගන්න තියෙන දේ බොහොමයි.

* ගමේ අය හැරුණුකොට වැඩ කරන්න කැමැති අධ්‍යක්ෂකවරු කවුරුන්ද?
තව බොහෝ අත්දැකීම් ලබාගැනීම සඳහා තිසුල දීප තඹවිට, ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි, ධර්මසේන පතිරාජ මහත්වරුන් සමඟ වැඩකරන්න ලැබුනොත් කැමතියි.

* රැකියාව පිළිබඳ ඔබ තෘප්තිමත්ද?
ඇත්තටම ඔව්. සිහිනය දිගේ එන්න, දෝණි ,පරපුර, රන්ජා, ශ්‍රීමත් අනගාරික ධර්මපාල, ඇතුළු චිත්‍රපට රැසකට සහය කැමරා අධ්‍යක්ෂණයෙන් දායක වී තිබෙනවා. මම හරිම විනෝදෙන් මේ වැඩේ කරන්නේ. මං ගැන වඩාත් දැන ගන්නේ ගිටාර් එකෙන්. කොටින්ම කිව්වොත් ගිටාර් එක මට මේ ක්ෂේත්‍රයේ සැරිසරන්න බොහෝ උපකාරි වුණා.

* අමතක නොවන සිදුවීමක් ගැන කිව්වොත්?
එදා හරිම සුන්දර දවසක්, මං මාමලගෙ ගෙදර ආවෙ හරිම ආශාවෙන්. පුංචි කාලෙ ඉඳලා කලාවට ආදරය කළ මට නළු නිළි පිරිසක් මුණ ගැහෙන ආරංචිය හිත සතුටින් පිරෙව්වා. ක්ලීටස් මෙන්ඩිස් , ජී. ආර්. පෙරේරා, මුතු තරංඟා වගේ අය එදා එතැන හිටියා. මම වැඩ කළ පළමු ටෙලියෙ (අහංකාර නගරය) ආලෝක කරන සහාය ශිල්පියෙක් ලෙස වැඩ කරමින් හිටියෙ, කැමරා අධ්‍යක්ෂ ජනක චමින්ද අයියා කිව්වා ලයිට් එක ඕෆ් තියන්න කියලා. මම පැනපු ගමන් ලයිට් එක ඕෆ් කළා. ළඟ හිටිය කිහිප දෙනෙකුට හිනාත් ගියා, මට ගානක් වුනේ නැහැ. ජනක අයියා කිව්වා ලයිට් එක දාලා මා දිහා බලන්න කියල, එයාට අවශ්‍ය විදිහට එළිය හදාගත්තා. ඊට පස්සෙ කෑම කන වෙලාවෙදි මට ඒ දේ පැහැදිලි කරලා කියලා දුන්නා. කට්ටිය හිනා වුනේ ඇයි කියලා තේරුනේ එතකොටයි.

* හර්ෂණ ඔබට පැවරුණු රාජ කාරිය පිළිබඳ පැහැදිලි කළොත්?
යම් දර්ශනයක් පටිගත කරන්න අවශ්‍ය ආකාරයට කැමරාවට ලෙන්ස් යොදා සුදානම් කර තිබීම, ආලෝක තත්ත්වයන් පිළිබඳ අවධානය යොමු කිරීම, අනවශ්‍ය දේ රූප රාමුවට එකතු වෙනවද බැලීම, රංගන ශිල්පීන් සමඟ සුහදව කටයුතු කිරීම වගේ දේවල් මගෙන් සිදුවිය යුතුයි.

* කැමරාකරණය ඔබ විග්‍රහ කරන්නෙ මොන ආකාරයටද?
ඉතා සරලව කිව්වොත්, තේමාවට ඔබින රූප රාමු ඔස්සේ ප්‍රේක්ෂකයාව ග්‍රහණය කර තබා ගැනීම.

* පවුලෙ විස්තර කියමු?
මම විවාහකයි. මගේ බිරිඳ බවිත්‍රී මධුපාණි.

* අනාගත බලාපොරොත්තුව?
අත්දැකීම් තුළින් ලද දැනුම සහ මගේ නිර්මාණ ශීලී හැකියාවෙන් කැමරා ශිල්පියකු ලෙස සිනමා නිර්මාණයකට දායකත්වය දෙන්න.

* හර්ෂණ මේ ආ ගමනට සහාය වූවන්ට ස්තූති කරමු?
ආදරණීය මවුපියන්, තිස්ස විජේසිංහ, බුද්ධික මංගල, අනුෂ ජයවර්ධන, සුචිත රණසිංහ, රොහාන් වැලිවිට යන මහත්වරුන්, මට මේ ගමන් මගේ එන්නට ගුරුහරුකම් දුන් සැමට ස්තූති කරන්නට මෙය අවස්ථාවක් කරගන්නවා.

විශේෂ ස්තූතිය

නෝමන් පලිහවඩන නැමති බාලදක්ෂයා

'දිවයින' ආරම්භයේ සිට ම 'දිවයින'ට එක්‌ වී මාණ්‌ඩලික මාධ්‍යවේදියකු ලෙස සේවය කරන නෝමන් පලිහවඩන, මාධ්‍ය කලාවේ වසර 40 කට වැඩි කාලයක්‌ නිරත වී පුවත්පත් රාශියක සේවය කර අත්දැකීම් සමූහයක්‌ ලබාගත් මාධ්‍යවේදියෙකි. අපූරු අත්දැකීම් සමූහයක්‌ ලබාගෙන ඇති අතර ඔහු මාධ්‍ය කලාවට පිවිසි ඔහුගේ බාලදක්ෂ ජීවිතය ගැන බොහෝ දෙනා අසා නැතිවාට සැක නැත.

එදා අපේ 34 වැනි බාලදක්‌ෂ කණ්‌ඩායම ආරම්භ කළේ සිංගාරවේළු මහතාය. බාලදක්‌ෂ කණ්‌ඩායමේ නායකයා වූයේ වේවැල්දූවේ එවකට පදිංචි වී සිටි මාකස්‌ මහතාය. පසු කලක ඔහු ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදුලි සංස්‌ථාවේ සේවය කළ අතර ඔහු ශ්‍රී ලංකා නිදහස්‌ පක්‌ෂයේ වෘත්තීය සමිතියක පුරෝගාමීව සේවය කරන අයෙකි.

ඕනෑම අයකුගේ සබකෝලය නැති වීමටත් සමාජීය දැනුම ලබා ගැනීමටත් කුඩා කාලයේ සිට බාලදක්‌ෂයකු වීම වැදගත් යෑයි මට සිතේ.

මා බාලදක්‌ෂයකු වීම අපේ ගෙදර අයටත්, මගේ ඥතීන්ටත් ගණනක්‌ නැත. ඔවුන් ඒ ගැන අසන්නේවත් නැත. එහෙත් බාලදක්‌ෂයකු වීම ගැන මටත්, දිප්පිටිගොඩ ගමේ මගේ මිත්‍රයකු වූ පෝල් ජයවර්ධනටත් ඇත්තේ මහත් ආඩම්බරයකි. ඔහුද මා සමඟ මෙම බාලදක්‌ෂ කණ්‌ඩායමට බැඳුණු අයෙකි. (ඔහු අද හැඳල පදිංචි වී සිටියි) එදා මෙන් අදත් බාලදක්‌ෂ ව්‍යාපාරය ගැන ලොකු ලොකු උදවියට මතක්‌ වන්නේ බාලදක්‌ෂ දිනයට පමණකි.

මගේ පියා මත්පැන් පානය කිරීමෙන් එදා හුඟාක්‌ ඈත් කිරීමට මට හැකියාව ඇති වූයේ මගේ උත්සාහය, උනන්දුව නිසා බව එදා මෙන් අදත් මගේ දිප්පිටිගොඩ ගමේ ඥතීහු ඉඳහිට මතක්‌ කරති.

බාලදක්‌ෂයකු වීම වැදගත්

බාලදක්‌ෂයකු වීමට අවශ්‍ය ඇඳුම්, පැළඳුම් අවශ්‍ය උපකරණවලට මුදල් සොයාගත්තේ පාසලේ නිවාඩු දවස්‌වල දිප්පිටිගොඩ ඒ. ඇන්ටන්ගේ අයියා වූ බේබි අයියා (බෙන්ජමීන් පෙරේරා) තැනූ මැටි බළලුන් කොළඹ කඩවලට විකිණීමට ක්‍රියා කිරීමෙනි. එකට දෙගුණයක්‌ තියා මෙම මැටි බළලුන් මම කඩවලට වික්‌කෙමි. ඇතැම් දවස්‌වල බේබි අයියාටත් වඩා මම වැඩි ආදායමක්‌ ලැබුවෙමි.

බිස්‌නස්‌ එකක්‌

දිනක්‌ දිප්පිටිගොඩ කැනීෂියස්‌ පලිහවඩනගේ මස්‌සිනාවූ කිංස්‌ලි අයියා මට කාකිරෙදි තොගයක්‌ භාරදී එවා කාට හෝ විකුණා දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. යාරයක්‌ රුපියල් 15 ගාණේ විකුණලා......ඔහුට රුපියල් 14 ගාණේ මුදල් ගෙවන ලෙස ඉල්ලීමක්‌ කළේය.

එදා සෙනසුරාදා දිනයකි. කාකි රෙදි යාර 20 (විස්‌ස) සෑමදිනම කාර් එකෙන් කොළඹ යන හෙන්ද්‍රික්‌ අයියා (හාමිනේ අක්‌කාගේ මහත්මයා) ගේ කාර් එකේ දමාගෙන ඔහු සමඟ කොළඹ මරදානට ගියෙමි. එහි තිබූ ප්‍රසිද්ධ ලී බඩු වෙළෙඳසලක අයිතිකරුට මෙම කාකිරෙදි මිලට ගන්නවාදැයි' මම ඇසුවෙමි.

"පුතා........යාරයක්‌ කීයද ඔහු පැවැසුවේය.

රුපියල් 30 ක්‌ යෑයි මම කීවෙමි."

"අපොයි එපා.......යෑයි ඔහු කීවේය"

ඔහුගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්‌ෂේප කර මම කාකිරෙදි යාර විස්‌ස යළිත් දැතට ගැනීමට උත්සාහ දැරුවෙමි.

"හා කමක්‌ නැහැ....ඕක දීලා යන්නැයි" ඔහු කියා සිටියේය.

කාකිරෙදි යාර විස්‌සෙන් උපයාගත් මුදල රු. 600 (හයසීය) එදා මගේ අතට ගත් විශාලම මුදල විය.

මරදානේ දුම්රියපළට නුදුරින් එදා "සෝමා" ආපනශාලාවෙන් කජු කරි සමඟ බත් කෑ මම මුදල් ප්‍රවේශම් කරගෙන දුම්රියෙන්ම ගෙදර පැමිණියෙමි.

කිංස්‌ලි අයියාගේ මුදල බේරා මගේ ආදායමෙන් මගේ මවටද රුපියල් දෙකක්‌ දී මගේ වියදමට ප්‍රවේසම් කර තබා ගත්තෙමි.

රාහුල සිල්වාගේ ආරක්‌ෂාව

එදා වත්තල පොලිසියේ රාහුල සිල්වා මහතාගේ ආරක්‍ෂක වැඩපිළිවෙළ නිසා දිප්පිටිගොඩ ගම ඉතාමත් නිහඬ බවක්‌ ඉසිලුවේය.

පඩි දවසට වෙනදා මත්පැන් පානය කර එන පියාට දැන් ඒ ගැන උනන්දුවක්‌ද නැත.

ගමේ බොන මිනිහෙක්‌ පියාට යළි මුණගැසුණොත් යළිත් ඔහු මත්පැන් බීමට පුරුදුවිය හැකියෑයි මගේ යටිහිත කීවේය.

එය වැළැක්‌වීමටද උපක්‍රමයක්‌ යෙදිය යුතුය. ඔහුගේ පඩි දවසට දළුගම "ක්‍රිස්‌ටෝ" හෝල් එකේ චිත්‍රපටයක්‌ බැලීමට යැම අපූරු යෑයි මට සිතුණි.

ගුලේ බකාවලී

දළුගම "ක්‍රිස්‌ටො" සිනමාහල එදා පිහිටියේ දාස ගොඩනැඟිල්ල ඉදිරිපිට පිහිටි ලුම්බිණි පාරේ කන්ද උඩය. එම සිනමාහල ඉතා විශාලය. ඇම්. ජී. ආර්. රාමචන්ද්‍රන් රඟපෑ "ගුලේ බකාවලී", "මදුරෙයි වීරන්" ඇතුළු චිත්‍රපට නැරඹීමට අපි පුරුදු වුණෙමු.

"ක්‍රිස්‌ටෝ" සිනමාහලෙන් චිත්‍රපට බැලීම සඳහා මගේ ඥතියකු වූ වර්නන් පෙරේරා, ඇන්ටනී ග්‍රෙගරි (බබී), ඇතුළු කිහිපදෙනකුම කැටුව යැමට පියා පුරුදු විය.

"ක්‍රිස්‌ටෝ" සිනමාහලේ ටිකට්‌ කඩන දොරටුවේ සේවය කළේ පියාගේ මිතුරෙකි. චිත්‍රපට බැලීමට ටිකට්‌ මිලට නොගන්නා ලෙස ඔහු පියාට කී නිසා පඩි දවස පමණක්‌ නොව සතියකට දවස බැගින්ද අපි චිත්‍රපට බැලුවෙමු. සිනමාහලේ ටිකට්‌ කැඩූ මගේ පියාගේ මිත්‍රයාට ඉඳහිට "පීකොක්‌" සිගරට්‌ එකක්‌, බුලත් විටක්‌ දීමටද පියා අමතක කළේ නැත.

දිප්පිටිගොඩ වර්නන්, ජෙරොම් (ජෙරිලා)ගේ නිවස මිදුලේ නිවාඩු දවස්‌වල සවස්‌වරුවේ "කව්බෝයි" චිත්‍රපටියක කකුල කැඩුණු අශ්වයාගේ පිටේ "කව්බෝයි" ඇපල් ගෙඩිය කමින් වෙඩි තියන ආකාරය ප්‍රසිද්ධියේම මම රඟ දැක්‌කුවෙමි. චිත්‍රපටයත් රූගත කරන ආකාරයට එඩ්වඩ් සෙල්ලයියාගේ සොහොයුරු වූ ගේ්‍රෂන් සෙල්ලයියා එය කැමරාගත කරන ආකාරයද ඔහු නිරූපණය කළේය. ඔය සෙල්ලම නවත්වල තේ එකක්‌ බීලා හිටපන් කොල්ලෝ කියමින් වර්නන්ගේ මව සෙලින් ඇන්ටි දුන් තේ කෝප්පය පානය කර අපි යළිත් රංගනයක යෙදුණෙමු. ගේ‍රෂන් අද ජීවතුන් අතර නැතත් ජෙරොම් (වත්තල පදිංචි වී සිටියි) වර්නන්ලාට මේ අතීතය තවමත් මතකයි. දිප්පිටිගොඩ පාරේ ගමන් කරන බොහෝ දෙනකු මගේ මෙම රංගනය දැකබලා ගැනීමට කාලය කැප කළ අවස්‌ථා තිබුණි. ඇතැම් විට කැමිලස්‌ කිසන්ටස්‌ගේ අයියා වූ ඇන්ටන් ග්‍රෙගරි සහ චාල්ස්‌ මාත් සමඟ මෙම රංගනයට එක්‌විය.

අත්පොළසන්

සනි රෙමිජයස්‌ මගේ පියාගේ වැඩිමහල් සොහොයුරාගේ පුතාය. එවකට ඔහු සේවය කළේ දළුගම ජයසිරි, රාජා, සමරතුංගලාගේ පියාගේ ගොඩනැඟිලි කොන්ත්‍රාත් සමාගමේය. එම කාර්යාලය පිහිටියේ කොළඹ කොටුවේය. ඔහු එහි ලිපිකරුවෙකි.

මගේ රංගනය දැක එය අවසන් වෙන තෙක්‌ බලා සිටි සනි අයියා අත්පොලසන් නාදයන් දුන්නේය.

"මම උඹට අනාවැකියක්‌ කියන්නම්. උඹ කවදාහරි දිප්පිටිගොඩ ගමේ ඔක්‌කෝටම වඩා අලුත් දෙයක්‌ කරන මිනිහෙක්‌ වෙනවා යෑයි" කීවේය.
නිතර මදුවිත පානය කළ සනි අයියා අපුරු චරිතයකි. ඉන්පසු සනි අයියා මට හමු වූයේ බංගදෙනිය සිට කොළඹ බලා යන අඟුරුකෝaච්චිය තුළය. "සනි අයියා කෝච්චිය තුළදී අලුත් අදහසක්‌ ඉදිරිපත් කළේය.

වෙරිපිට

"බැරිද ඔය රංගනය වර්නන්ලාගේ මිදුලේ හැම නිවාඩු දවසකම හැන්දැවට ඉදිරිපත් කරන්න. ඔය වැඩේ බලාගෙන හිටියාම "වෙරි හිදුනාට පස්‌සේ" ගෙදර යන්න පුළුවන් යෑයි සනි අයියා කීවේ සිනාසෙමිනි.

ප්‍රශ්නවලින් මා නිදහස්‌ වී ඇත. කොළඹ කොටුවේ ඉතිරි කිරීමේ බැංකුවේ රුපියල් 700 ක මුදලක්‌ මගේ ගිණුමේ තැන්පත් වී ඇත. ක්‍රිස්‌ටි අයියාගේ කැමරා වැඩවලට උදව් වීම නිසා ලැබෙන රුපියල් 50 පාසල් ගාස්‌තු, ගමන් ගාස්‌තු මගේ තේ ගාස්‌තු සඳහා හොඳටම සෑහේ.

අලුත් අදහසක්‌

සනි අයියාගේ අදහස අනුව නිවාඩු දවස්‌වල ඉඩ ලැබෙන ආකාරයට මගේ ඒක පුද්ගල ප්‍රසංගය මම ආරම්භ කළෙමි. "ගුලේබකාවලි" චිත්‍රපටියේ ඇම්. ජී. රාමචන්ද්‍රන් ලයිට්‌වල එල්ලී "කඩු පයිට්‌ කරන ආකාරය දැක බලා ගැනීමට වර්නන්- ජෙරීලාගේ මිදුලට මගේ අනිත් මිත්‍රයෝ වූ මෙරිල් තලේ රත්න, ඩෙස්‌මන් සිල්වා (ගායක) පාරේ ගමන් කරන බොහෝ දෙනෙක්‌ද පැමිණි බව මගේ මතකයයි.

සනි අයියාද මෙම ප්‍රසංගය නැරඹීම සඳහා පැය කීපයක්‌ පාරේ නැවතී සිටියි.

කඩේ යාමට

සමහර දිනවල මගෙ පියා හෝ මව මා අමතනු හඬ ඇසෙයි. අපේ ලැටිස්‌ නිවස පිහිටියේ වර්නන්ලාගේ නිවස අද්දරය.

තේ පානය කිරීම සඳහා රූගත කෙරෙන දර්ශන තාවකාලික නතර කරන බව ගේ්‍රෂන් චෙල්ලයියා මහ හඬින් නිවේදනය කරද්දී දහදිය පෙරාගෙන මම ගෙදර ගියෙමි.

මුහුණ ඇඟපත සෝදාගෙන කඩේ පලයන් යෑයි මව කියන අවස්‌ථා එමට ඇත.

* භුමිතෙල් කාලයි (ශත 5 ක)
* සීනි කාලයි (ශත 16 කි.)
* කරපිංචා (ශත දෙකක)
* සැමන් ටින් එකක්‌ (රුපියල් 1.10 කි.)
* පාන් ගෙඩි දෙකක්‌ (ශත 50 කි.)

බඩු ලැයිස්‌තුවත් රැගෙන මා ඒ ඇන්ටනිලාගේ (ලිලි අක්‌කාගේ) කඩේට ගියේ ඒවා මිලට ගැනීමටය. මට මේ බඩු ලැයිස්‌තුව තවමත් මතකය. සමහර දිනවලට සැමන් සහ පාන් වෙනුවට හාල් ගෙන එන අවස්‌ථාද ඇත.

හාල්වල වී

බොහෝ දිනවල රෑට පාන් කන අතර තවත් දිනවල රෑට බත් කෑමටද අපි පුරුදු වුණෙමි. හාල්වල වී අහුලන්න බැහැ කියමින් මවගේ පහසුවට අපි රාත්‍රි කාලයට එසේ පාන් කෑවෙමි. ගෙදරට විදුලි ආලෝකය තිබුණත් භුමිතෙල් ගෙනෙනු ලබන්නේ ලිප ඇවිළීම සඳහා බව මගේ මතකයයි. මේ අතරතුරේදී දිනක්‌ අපේ බාලදක්‌ෂ කණ්‌ඩායමේ නායක මාකස්‌ පෙරේරාගෙන් මට පණිවුඩයක්‌ ලැබුණි. වත්තල සිසිලියන්ස්‌ ක්‍රීඩා සමාජයේ පාපැදි තරගය බැලීමට එන පිරිස හැසිර වීම සඳහා අපේ බාලදක්‌ෂ කණ්‌ඩායම සෙනසුරාදා දවසක උදැසනම වත්තල- මීගමු පාරේ හපුආරච්චි මහතාගේ නිවසට රැස්‌වෙන ලෙස මාකස්‌ පෙරේරා අපට දැනුම් දී තිබුණි. මම බාලදක්‌ෂ ඇඳුමෙන් සැරසී වත්තලට ගියෙමි. මා මිත්‍ර පෝල් ජයවර්ධනත් වත්තලට එදා පැමිණ තිබුණි.

රාහුල සිල්වා

උත්සවයේ ආරාධිත අමුත්තා වූයේ වත්තල පොලිසියේ ලොක්‌කා වූ රාහුල සිල්වා මහතාය. මා දුටු විගස ඔහු, ආ බාලදක්‌ෂයා කියමින් බාලදක්‌ෂ නීතිය අනුව වම් අතින් අතට අත දුන්නේය. අනාගතයට මුහුණ දීම සඳහා මම විවිධ ආකාරයේ ප්‍රශ්නවලට මුහුණ දුන්නෙමි. කාලය නිකරුණේ කා දැමුවේ නැත. වැඩ රාජකාරිය කොතෙක්‌ පැවරුණත් මගේ පත්තර කලාව අත්හැරියේ නැත.
සංස්‌කෘතික දෙපාර්තමේන්තුව මගින් සංවිධානය කරනු ලැබූ විශිෂ්ට කලාකරුවන් වෙනුවෙන් පිදෙන කලාභූෂණ රාජ්‍ය සම්මාන උළෙල ජෝන් ද සිල්වා සමරු රඟහලේදී පැවැති අතර උපාලි පුවත්පත් ආයතනයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී, මාධ්‍ය උපදේශක නෝමන් පලිහවඩන මහතා වෙතද සංස්‌කෘතික ඇමැති ටී. බී. ඒකනායක මහතා විසින් කලාභූෂණ සම්මානයක් පිරිනමන ලැබිණ. මාධ්‍ය කලාවේ වසර 40 කට වැඩි කාලයක්‌ නිරත වි සිටින නෝමන් පලිහවඩන පුවත්පත් රාශියක සේවය කර අත්දැකීම් සමූහයක්‌ ලබාගත් මාධ්‍යවේදියෙකි. ඔහු 'දිවයින' ආරම්භයේ සිටම 'දිවයින'ට එක්‌වී මාණ්‌ඩලික මාධ්‍යවේදියකු ලෙස සේවය කරමින් අපූරු අත්දැකීම් සමූහයක්‌ ලබාගෙන ඇති අතර ඔහු මාධ්‍ය කලාවට පිවිසි ආකාරය ද මෙම ලිපියෙන් කියවෙනු ඇත.


විශේෂ ස්තූතිය
http://www.divaina.com